Bu yılın erkek modasıymış!

Hangi kız bu tarz giyinen birini koluna takıp sokaklarda dolaşır? Tasavvur etmeye çalışıyorum. Ve o kız modellerini de gözlerimde canlandırabiliyorum…

Bundan 25 yıl kadar önce ’’Artık sokaklarda elbiseler dolaşıyor.’’ derdik...

Giderek kalitesizleştirilen, yozlaştırılan, Anadolu kültüründen, örften, edepten uzaklaştırılan, kadınlarımızın durumunu anlatmaya çalışmaktı, niyetimiz...

Kadın-erkek eşitliği, kadın hakları, kadına şiddet, vs. gibi bahanelerle istediklerini elde etti sinsi düşmanlarımız... Hanım okuyucular kızmasınlar ama bir sabah feminen bir dünyaya uyandık…

Yetinmeyi unuttuk. Kanaat etmek tarih oldu. Tamahkârlığımız maymunları kıskandıracak seviyede… Üretmemizi engelliyorlar. Bize tüketmeyi öğretiyorlar… Üstelik her değeri… Etrafınıza bakın, boşanan boşanana... Evliliklerin çoğu çatırdıyor... Aslında kimse mesut değil. Herkes mutlu taklidi yapıyor. Sahte gülücükler, göstermelik sarılışlar, harika sosyal medya paylaşımları, yalandan sarılmalar… Kötüyü ‘iyi’, yoku ‘var’ gösterme yarışında herkes…

Gayrı sosyal medyadaki fotoğraf paylaşımlarıyla nispetler yapılıyor! Misafirlikler net üzerinden. Telefonlarımız veya bilgisayarlarımız misafir odası! İkramlar bile hayali… Bir fincan kahve de yok, o kahvenin 40 yıllık hatırı da…

Ve hepimiz; Bu âlem ile sanal dünya arasında sıkışıp kaldık…

Şimdi sıra delikanlılara geldi… Sokaklar cinsiyeti belli olmayan erkeklerle doldu. Anadolu’nun o civan, mert delikanlısı bir anda kayboldu. Yerlerine, entelektüel yaftalı, yumuşakçalar türedi… Türk gençliğinin benliğini çaldılar. Adamlık, şeref, haysiyet, izzetinefis, delikanlılık, mertlik eski birer masalmış. Ondandır, bunca özleyişimiz, o eski, yapmacık olmayan, harbi adamları…

Sosyal medyada kesilen ağaçların, yok edilen doğa paylaşımlarının ardı arkası kesilmiyor. Bir futbolcuya uzatılan lavabo fırçası dillere pelesenk oldu. Koç Holding kime, hangi parti mensubuna uçak kiralamış daha vahim konudur… Peki şu bizim ‘’Kültür Erozyonu’’ ne olacak? Çıt yok!

Neden kimse bu konudan söz etmez? Niçin herkes bu tükenişi, görmezden gelir? Ne zaman ve nasıl öğrendik; Yanlışı alkışlayıp, doğruyu yermeyi?

Oysa bu ülke bizim… Çocuklarımıza kalacak en gerçek mirasımız… Yazık… Çok yazık ediyoruz…

Antakya, 11 Haziran 2019
Ali Asafoğulları