Bir narın dağılan taneleriydik ikimiz, dağıldık ve toparlayamadık bizi.


Savursa da boranlar, yedi renk, yedi iklim, sarındığım yegâne, ebemkușağım, baharım sensin!


Așkın başkalığını sende gördüm, bildim.



"Aşk başka, mavi başka!" Ah, sen bambaşka, en nadide yalnızlığıma eș!


"Su da önemli ama ateştir benim ustam!"  Ben Ab sen Ataş!



Gece gözlüm, karam! Gülüşü güzel, utangaç yanım. Yar ağzında düştüğüm hoşluk!




Yastığıma doladığım kollarım sen ağırlığında. Șafağı doğuracak en koyu karanlığım, sol yanımda Cennetim, memleketim, sancılı Ülkem, asırlık karanlığıma beklenen Güneş’im!



Sensizliğimin ağırlığını tartacak hiç bir cümle yok! Susum!



Belki; anlatabilir gözlerim içime yığdığın bulutlar kadar ağladığımda! Yeşil yapraklar gibi yıkar avuçlarına beni....



Sol yanımda izdihamsın, sağ yanıma anlatıyorum günlerdir seni!!!




...Uzanıp alsam annenin ellerinden, çocukluğunu. Kıyamam! Bu yüzden, hiç büyüme, istemem. Parmak uçlarından öpe öpe severim çocuk yanını...

Öykünsem sana bebeğim ve hiç bitmesek!



Ah, yar bil’sen!



Kalemin kurşunu değince kâğıda, kalbini kanatıyor beyazın!




Düştüğüm yanılgılardan beni kurtar, affet! 



Çok sonra anladım ki; bir tek şeyi çalamazlardı benden, așkı!



Kalp bu, en korunaklı mahzen! Yıllandıkça değer katar sevda canındaki canına!




İki cihanda hiçbirșeye değişmem içimde taşı(r)dığım maneviyatı, verdiği huzuru!




Gelişinle, kesildi sesim soluğum!
Sendin benim ölüm meleğim! Taa en başta bildim, son nefesimi kollarında verecektim! Engel olamadı korkularım, kanatlarının altına gönüllü teslimiyetime ve sımsıkı sarılmama!
Sendin sonum, dilemedim aman! Toprak Ananın şefkatli kollarına ölü bedenimi bırakacak olan hakimiyet senin!


Siyah ile beyaz kadar zıttık birbirimize, așka yakışan tek șıktık!!!


Kırmızımdım, damarlarımda dolaşan, beyazım!


Zalimdir așk sevgilim, malumdur masum olana!


Uzaklıkların canı Cehenneme, büyütür yangınımızı!


Yer, gök şahitlik eder, gönül bağında nikahı olanlara!

Gel de ōleyim ben!





sude nur haylazca