“Bulutu üstünüze gölge yaptık. Size, kudret helvası ile bıldırcın indirdik. Verdiğimiz rızıkların iyi ve güzel olanlarından yiyin, dedik. Onlar verdiğimiz nimetlere nankörlük etmekle bize zulmetmediler, fakat kendilerine zulmediyorlardı.” (Bakara 57)

Hatırlanacağı üzere Hz. Musa ile Mısır’dan çıkan İsrailoğulları, Tih çölünde bir süre barınmak zorunda kaldılar. Çölün kavurucu sıcağı, yok denilecek düzeydeki bitki örtüsü, su kaynağının olmaması doğal olarak şikâyet konusu oldu. Sızlanmalar arttı. Bunun üzerine Allah Teâlâ, ‘gamamı’ denilen bulut kümesini üzerlerine gölgelik kıldı. Bulut, sadece gölge sağlamadı, aynı zamanda, ağacı perde edip ondan elma, armut, ayva, nar veren Allah, bulut perdesinden de ‘men’ denilen kudret helvası İle ‘selva’ denilen bıldırcın kuşunu indirdi. Böylece gölgede kalıp bir zahmet karşılığı olmadan önlerine kadar inen ilahi sofradan yiyip içtiler. Yine sopa mucizesiyle çıkarılan on iki gözenin suyundan on iki boy su ihtiyaçlarını karşıladılar.

Sonuç: Bizim algımızda bulutlar, yağmur, kar ve dolu yağmasının nedenidir. Bulutların gölgesinden insanlar, hayvanlar, bitkiler istifade ederler. Bunların dışında buluttan yiyecek yağmaz! Görülmüş bir şey değildir! Ancak, yukarıdaki âyette ifade edildiği üzere, Allah Teâlâ, Hz. Musa’nın elindeki bastonun karakterini ve özelliklerini değiştirip bizim algımıza tamamen aykırı bir şekilde kullanılmasını sağladığı gibi, bulutları da İsrailoğullarına kalıcı bir gölgelik ve yiyecek ambarı gibi hizmet ettirdi. Öyle ise varlık, görece bir gerçekliğe sahiptir. Allah Teâlâ, iradesi öyle tecelli ettiğinde, bizim varlık algımıza tamamen aykırı bir şekilde nesneleri ve varlığı kullanmaktadır. Allah, dilediğinde, varlık yeni bir hüviyet ile karşımızda durabilmektedir. Bizatihi kendi varlığımız da buna dâhildir. Bizim için kuru bir odun parçası olan baston Allah’ın dilemesiyle bir hayvana veya güç kaynağına, bulut bir sundurmaya ve ilahi sofraya dönüşebilmektedir.

M.Talât Uzunyaylalı