Bir t/asa dillenebilir, ırkında duygusal çökkünlüklerin, münferit heceler ürer yalnızlığın doğurganlığını azat ettiğim o yanılgı gibi içimi sererim örtü niyetine.

Tema/sı aşktır yoldan çıkmayanın ve hezeyan örüntülü güncesidir ikircikli rüyaların.

Ol, dedi mi olur.

Yaşa, dediğinde yaşantındır su misali yüreğinin arındığı ve ar’ını koruduğun her köşede sahip çıkandır ruhuna ve bedenine ve ait olandır içindeki asalete ve nasıl da yakın.

Şimdinin öznesi olur dün ansızın ve yarını kundaklar mazi; aşkın esaretinde ölümlü hicvinde varlığının, bekasını özlersin hem ruhunun hem vatanın.

Kırmızıdır muradın ve bayrağının rengi ve vatan aşkıdır aşkların en ehli.

Hüzün durağında inenler olur ve binenler bir de inmeden binmeyi arz edenler. Aşkın asasında asılıdır ümitlerin ve ruhun fırtınasına yenik düşer mevsimlerin doğası.

Üzünç yükündür: yüklendiğin kadar indirdiğin o hulasa kütledir bir evrildiğin bir devrildiğin ve sabık kopyalar ser verir sır vermez ne de olsa yüreğin aksanı kah susar kah basar çığlığını.

İki arada bir derede kağıttan kayıklar yüzdürürsün aşk havuzunda lakin bu, öylesine bir deryadır ki: ne iki kişinin sadık yüreğidir ne de seni sona taşıyan bilakis evrenin fermanıdır adına aşk denen o hulasa farkındalık ile aklının erip ermediği her sözcüğün de beratı yine Allah katında.

Akan sudur yüreğin misinasının s/üzüldüğü bazen ise katran karası bir gerilim hattı her paye verdiğinde karşındakine bata çıka yürüdüğün belki de ömrün Kerbelası.

Sudan sebepler ürer ne de olsa bulan sudur yolunu ve yoldan çıkan her kafir sadece kendi elini keser bileğinden ve diyetidir bu duymadığı inancın.

Şehladır kimi zaman evrenin bakışına hürmeten içinde cirit attığın o kör kuyuda boğulmaya mahkumsundur belki de ve adam boyu günahlar bir bir hazırlarken sonunu her tövbenle düze çıkmayı umarsın.

Satırların gazabına serili ve aşkın da afakına…

Münferit bir çoğunluktur belki de kükreyen yüreğinden duyulmayan iniltiler ve açık ara farkla olmazın olurudur senin her dara düştüğünde yolunu açan.

Sarı başaklardır ümidin yoldaşı ve her karesinde ömrün bir bir geriye dönüktür yüzün ne zamanki mazi kesse önünü.

Sağdıcı olsa olsa mürüvvetini göremediğin kadar münevver olmayı beceremediğin; elinle ittiğin her fırsat aslında sana sunulmuş bir roldür ve edindiğin bir görev tüm uyruğu olmayan şiirlerde bir bir düşen kanatlarından nice benek belki de bir günlük ömürlerine sığan hayallerdir her bir canlının birbirine transfer ettiği.

Köhne düşlerin başı da yoktur sonu da ve elzem ruhların çıkarı da yoktur ne de olsa manevi hazdır doruklara taşıyan ve ölümlü fermanlarıdır insan ırkının bir diğerini yoldan çıkaran.

Gönül ister ki, demenin mealidir her hayal kırıklığı ve satırlara düşen göz yaşı dağıtırken mürekkebini kalemin aslında akan kanıdır yazmadıklarının ve yazmaya dair ne varsa.

Bir minnet.

Bir tebessüm.

Bir de rehavet çöken ve ıslıklayan her yalanı ne de olsa ayan beyan sermişindir bir kez ayaklarına sehven yenildiğin o maçta sen hangi tarafta olduğunu dahi bilmezken.

Sonlanırsın afalladığın kadar son olmaya da muktedir bir kelamsındır altı üstü ve dağınık hayatının kuvözünde bir bebek kadar masum olmayı dilediğin ve dillendirdiğin elbette son sözü henüz söylememişken Tanrı.

Dilediğin kadar mutlusundur ve dillendirdiğin kadar da insan oysaki direnen benliğindir seni kötülüklerden uzak tutan hele ki iyi olmaya bir kez yeminliysen ve Hakkın nezdinde bir bir dökmüşken eteğindeki taşları.

Azat ettiğin kadar azat edildiğin günahlarından da büyüktür boyu, içindeki azametin yeter ki hiçliğine vakıf olmayı öğren sen.