Fazilet Abla mahallemizin gülü idi, dikensiz gülü... Biz daha o zamanlar ilkokula giden tıfıl tıfıl bebeler sınıfına giriyoruz... Fazilet abla sokaktan salına salına bir geçti mi bütün delikanlılar, yaz kış demeden, soğuk sıcak demeden pencereye çıkarlar Fazilet Abla’ya kaş göz yaparlar işmar atarlardı... Fazilet Abla hiç birine aldırış etmez yoluna devam eder giderdi...

Öyle halka halka kocaman küpeleri vardı Fazilet Ablamızın. Bir de omzuna taktığı çantanın kocaman halkası vardı... Uzaktan gördük mü hep o kulağında ki kocaman halka şeklinde ki küpelere basket atasımız gelir, spor aşkımız depreşirdi...

Elimizde saklardık küçücük beyaz pinpon toplarını ve misketleri, Fazilet Abla geçerken çaktırmadan yanına yaklaşır, kulağında ki o küpelere basket atmaya çalışırdık... Boyu pek bir uzundu Ablamızın. Elimiz kolumuzda yetişmez, çoğu zaman basketleri uzaktan sallardık. Hiç birisi de basket olmazdı, olmadıydı da şimdiye kadar, ama biz sporcu tarafımızı tatmin etmeye çalışırdık...

O zamanlar, bizim çocukluğumuzda mahallelerde seyyar basket potaları olurdu, ama bizim boyumuz ufak olduğundan o potalara basket atmamıza imkan ve ihtimal yoktu. Biz de canım Fazilet Ablamızın kulağında ki sallanıp duran, seyyar basket potalarına pinpon topları, misketler ile atış yapar yapar o kovalayınca da kaçardık...

Bazen o kocaman halka halka basket potası kılıklı küpeleri takmazdı ya da takmayı unuturdu, biz de o zaman kahrolurduk, mahallenin bebeleri olarak. ’’Bu gün ki antrenman güme gitti oğlum.’’ derdik hepimiz bir ağızdan... Kimi zaman kızsa da bazı günler iyi tarafına denk gelir, elimizden tutar, kendi de aşağıya doğru eğilir ’’Hadi bakalım ulan keratalar sallayın bakalım basketleri küpelerime.’’ derdi bize... İşte o zaman yüreğimizde ki yerini daha da sağlamlaştırırdı Fazilet Ablamız... Bir iki sene sonra mahallemizden taşınıp da gittiğinde çok üzülmüştük ben ve arkadaşlarım... Bir daha gelmezdi böyle basket potası küpeli bir abla mahallemize. Biz de büyüyüp daha büyük potalara atışlar yapacaktık mutlaka, öyle de oldu eninde sonunda... Yine de Aşağı Çelen Mahallesi çocukları olarak seni asla unutmayacağız Fazilet Abla...


AHMET ZEYTİNCİ