itiraf ederim ki...
edip cansever’in bu şiirini okumamıştım.
modern batı sanatıyla biz edip canseverler ile başa çıkabilirizmişiz...
çok güçlü şiir... umutsuzlar parkı...
geleneğimizde bizim roman yok.
şiir vardır.
yunus emre’nin hayaleti bu şiirde dolaşıyor.
yalçıner yılmaz
19-12-2018
çanakkale

Umutsuzlar Parkı V

Biz olmayan insanlarız, ya da çok kuşkuluyuz — böyle
Nereden geldiniz, tam sizi soracaktım — böyle
Biraz da soğuk almışım, biraz da içki, biraz da bahçe
Yukarı çıkalım, hadi çıkalım, annem çay pişirir size
Çünkü o bizim yukarda her zaman bir mavi olur
Güneşler girer çıkar ellerinize
Biriyle konuşursunuz, olmayan biriyle, hadi sevinin
Kim bilir, belki de buluşursunuz
Söz verip sizi bekletenlerle
Sonra da çıkarız — niye olmasın — bahçeye çıkarız birlikte
Otlara basarız, dallara değeriz, bunları hep yaparız
Biraz da susmalıyız. İnsan bir şeyler aramalı kendinde.

Dedim ya, annem de var, ama çay pişirmez size
Durur da durur işte yıllanmış heykeller gibi
Bilmem ki, bilmiyorum da, belki de benim annem yok
Belki de öyle beyaz ki, alışmış görünmezliğe.

Nereye gidiyorsunuz ama nereye
Sanki biz olmayan insanlarız biraz da kuşkuluyuz
Ya da çok kuşkuluyuz — böyle.



18-12-2018
çanakkale


face’de yazmışım...

şarkı sözü olmasına rağmen...
türkçenin monumental- abidevi eseri gibi.

Ay beyaz, deniz mavi eğlenin kizlar
Yarinden ayrilanin yüregi sizlar
Hayatta ne vardir kıymetli, baki.
Kimimiz sarhos gibi, kimimiz saki.

Sandalımız sanki uçan bir kuştur
Hayat dalgalar gibi, bazen yokuştur.

Hayat böyle giden gelmez
Ayrılanlar neden gülmez?
Aşkımızı kimse bilmez
Gizleyelim yah yah.