İşte böyle bizim insanımızda... Zaten tahsil görmeyenlerin bir çoğu toplam kırk elli kelime ile konuşuyor. Belki yüksek tahsil yapmışların bir kısmı da gün içinde biri ile sohbet ederken yüz kelimeyi geçmiyor. Okumuyoruz, araştırmıyoruz, okumadığımız içinde cümle kurarken zorlanıyoruz... Kem küm dedik mi muhatabımızın karşısında o da bir şey anlamıyor, biz de bir şeyi kolay anlatamıyoruz...

İlden ile telefon sohbetleri de öyle, aynı şekil de sürüp gidiyor. Adam bir yakınını arıyor cep telefonundan ya da sabit telefondan. O anlatıyor öbürü anlatıyor. Dedemgil nasıl? İyi işte ne olsun? Sen nasılsın, hanım nasıl? O da iyi yanımda selam eder sana ve yengeye... Tamam, sohbet gayet güzel gidiyor. Tarladan tapandan bahsediliyor... Uzuyor da uzuyor kelimeler cümleler uzamasına da konuşmada değişik bir cümle yok. Ve işte o an geldi o cümle için ’’Daha daha nasılsın?’’ Burada kopuyor film... Ya arkadaşım en başta sormadın mı sen nasılsın, diye? Karşı da ki ne diyecek? Daha daha iyiyim enişte ya da bacanak neyse işte...

Günlük gazetede makale okuma oranlarımız yerlerde sürünüyor, spor sayfası okuma oranlarımız ise tavan yapmış durumda. İnternet Sitelerinde oyun oynama yüzdemiz çok yüksek olsa da İnternet de araştırma yapma, makale ya da bir yazı okuyup bilgi edinme yüzdemiz yine çok düşük...

Bir toplum diline sahip çıktığı müddetçe ilerleme kaydedebilir, en azından bunun bilincinde olmamız lazım, diye düşünüyorum. Teknikte, bilimde ileri gitmiş memleketlere gidin bakın, durakta, otobüste, iş yerinde, hatta tuvalette bile, kısaca her yerde okuyorlar, araştırıyorlar, çocukları da daha zeki ve akıllı oluyor...

Dilimiz başka dillerin boyunduruğu altına girerse sonrasında ülkemiz ve bağımsızlığımızda gider elimizden unutmayalım ki... Köylü ya da kentli insanlarımızı yetiştirmeye, cahillikten kurtarmaya gayret edeceğiz, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi ’’Muasır Medeniyet Seviyesinin üstüne çıkartmaya çalışacağız.’’ Dil bir bütündür ve aynı zamanda milli bütünlüğümüzün de çimentosudur. Okuyalım ve çocuklarımızı da okutalım şevkle...


AHMET ZEYTİNCİ