Evet, evet bu soruyu ’’Sanat İçin Soyunur musunuz?’’ sorusunu şimdiye kadar bir çok bayan ve de erkek sanatçıya, hatta sanatçıyı bir kalemde geç, sanatçı müsveddelerine de sormuşlardır. Onlar ne demişler. Kimisi soyunurum, kimisi de asla ve kata, soyunmam demiştir. Bana da sorsalar ben de ilk etapta soyunmam derim. Hasbelkader edebiyat sitelerinde yazıp çizen, bir şeyler karalayan kendi yarı çapımızda sanatçılarız...

Ama, sanat için soyunmam diyen ben, gel gör ki sanat için soyundum. Durun canım durun, hemen heyecanlanmayın. Soyundum dediysem, anadan üryan babadan bilmem ne değil tabi ki... Bizim soyunmamız öyle gazetelerde dergilerde ya da televizyonların magazin programlarında olmadı haliyle, anlatınca birazcık siz de göreceksiniz...

Bizim apartmana resim öğretmeni bir ablamız taşındı o gün. Bizlerde daha bekarız, delikanlı zamanlarındayız hayatımızın. Taşı sıksak, tuğlayı kiremiti sıksak suyunu çıkartırız billahi... Biz görünce Sebahat Ablayı önce bir ’’Hoş gelmişsin abla bizim de bir yardımımız olur mu?’’ diye sorduk. O da bize ’’Çok sağ olun çocuklar düşünmeniz yeter.’’ dedi önce. Sonrasında da ’’Sizden bir şey rica etsem acaba yapar mısınız?’’ dedi... Ne rica edecek ki ablam demeye kalmadan ağzında ki baklayı çıkarttı ’’Benim çok kıymetli tablolarım var, onları bu hamallara taşıtmak istemiyorum siz de okumuş çocuklarsınız resimlerin değerini kıymetini bilirsiniz bana bu konu da yardım ederseniz sevinirim.’’ dedi...

Benim de arkadaşım Nejatın’da yaz günü canımız sıkılıyordu zaten, seve seve ’’Yaparız tabi ablam ne demek.’’ dedik ikimizde... Başladık tabloları taşımaya... Kamyonun arkasına özenle yerleştirilmiş tablolar... Kalın kağıtlara da sarmış ablam zedelenmesin diye... Tablo mablo ama ağır da resimler. Kadın herhalde yememiş içmemiş resim yapmış. Eeee ne yapacaktı resim öğretmeni ablamız. Allah’dan heykeltıraş değilmiş ya bir de heykeltıraş olsaymış, onlar daha ağırdır herhalde...

Tabi biz harala gürele taşırken tabloları, terliyoruz da haliyle... Ben hemen gömleği çıkarttım, arkadaşım İsmail’de terlemiş ki o da çıkarttı. Bir iki taşıdıktan sonra fanilalar da ıslandı bayağı. Taşı taşı bitmiyor tablolar. Fena da değil ha ablamın resimleri... Biz fanilaları da çıkarttık, üst tarafımız cıbıldak kaldı... Maksat halka hizmet. Ablam ile komşu olacağız. Budur işte bizim sanat için soyunma olayımız. Yoksa siz başka bir şey mi zannettiniz? Başka bir şey zannetmeyin. Hiç biz öyle bir şey yapar mıyız bir düşünün?


AHMET ZEYTİNCİ