erol balcı’nın otelin bitişiğinde çayhane vardı...
çay içiyordum... akşama doğru alacalık belirmişti.
bir turist merağım olmuştur... liseden beridir bu.
pratik yapmak... konuşmak... ingilizce için bilenlerin tavsiyesidir.
ben bu yollan yollandım. kültür kesblerim çok... yalnız yaşamadığımız bir kainatı tanıdım.
çay ikram ettim. ismini söyledi genç iskoç. ahıska’dan geliyormuş. türkiye’de eğitim gördüğünü ilave etti sözüne.
çayhane sahibi çay getirdi...
- bunlar benden! dedi.
- ya olmaz şeycan!
illam... illah, onun dediği oldu.
turistler ayna gibidirler. benim görmek istediğim de odur. biz baktığımızla alışkan olmuşuz... harici gözlerin gördüklerinin başkalığı... olsun benim için kazançtı.
sen ben bizim oğlan... hep gördüklerimizdi: biz bizeyken.
başkasının bakış açısı... o karşımızdayken ve oradan ne görüyordu?.. ilginçti; en azı.
okumak işini çok yanlış yorduğumuzu söyledi.
şartlanmış dinliyordum... demek istediğini yanlış karşılıyordum.
atilla ilhan bizim okumak uğraşını gerçek-zamanlı bilmediğimizi, uygulamalarımız sonucu gösteriyordu.
sürekli okumak... fakülteler bitirmek... yine bitirmek.
yanlış mıydı?
iskoçyalı genç... bayağı gözlemiş eğitim ortamımızı.
sözleri:
- okul okumak lisans... yüksek lisans... sürekli okumak istiyor sizin gençler...
hayattan kaçmak için... bunu yapıyorlar.
ne zaman üretim yapacaklar?
iş yapmak bir nevi okumak değil mi?
onu sizin gençler bilmiyor!
okudukları teorileri çalıştıklarında tatbik etmelerinde: yeni teknoloji, yöntem, metod ve buluş gerçekleştireceklerini bilmiyorlar.


yalçıner yılmaz
10-11-2018
çanakkale