durumdan duruma lâhzadan lâhzaya erdem yüklemek
şiire bir dünyadan evinim geçirmek gibidir.
eşeliyerek kelimeleri bütünsellikten geçmek
bir nikotin gibi kendini şiire salmaktır.

geçmek bir ucundan dünyanın vurarak deminden güneşe kaderinden bir ok akıtmak şiire yaslanmak gibidir..
huzurunda bir şiiri azımsatmak ve güllük gülistanlık bir nehirden geçmek ferinde dökülen gözyaşları birleşmesindendir..
güneşe selam
kendime selam
huzura selam
ve kadere selam bir şiir için

şiir için kağıdın kıblesine dönen mahşeri bekleyen bir kendinin kendine huzur giyeceğidir..
şiir kendine ibadet etmek için yaratıldı..
şiir kendinin kulluğunun tanrısıdır..

şiir ne bavula sığar ne de davula sığar..boğula boğula gidersin içinde..

şiir sanatın bir ucudur.bütünsellikle sanat şiiri korur.sanatın şiirden başka birçok dalı vardır.
şiir sadece kendinin kulluğunda yatan bir yaratıcı olduğu için tutsak kalır sanata..
ve bunun ötesinde binlerce kolu vardır sanatın..

şiir elbisesi dikilmiş bir güneştir.
şiir mizanı olmayan bir yapraktır..
şiir nabzı tükenmiş bir huzurdur..

şiir ve tanrı eşit kıyafettedir benim gözümde
tanrının kendinde özsaygı ve sevgi mevcuttur.
şiirde kendinin saygısı ve görgüsü


aşk şiirin bilmecesidir.
her şiir tanrı için her sözcük aşkla kurulur..

tanrı bir güldür
şiir ise tanrıya mizan için dökülen bülbüldür..

şiir tanrının anahtarıdır.
sözcük ise ruhun ve aşkın anavatarıdır..

şiir tanrının köstebeğidir
sözcük ise aşkın gönül bebeğidir

tanrı şiire aşinadır kıyafetine
sözcük aşka şinasidiir mektebine


şiir için tanrı birleşmektir istediğin sözcükle...
ve de veremle vedâ ederek...