Sen gittin gideli hiç iyi değilim babam. Bu dünya bana artık dar geliyor inan. Yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki kendimi yapayalnız hissediyorum. Artık bana yaşamak bile boş geliyor. O eski günlerimizi hatırlar mısın beraber ne kadar da mutluyduk. Benim yanımdayken kendimi o kadar güçlü hissediyordum ki sanki her şeye meydan okuyabilirim cesareti vardı üzerimde.
Şimdi sen yoksun ya herkes ve her şey üstüme geliyor. Beni kimsesiz gördüler ve sahipsiz bellediler ya vuruyorlar sağdan soldan. İnan ki baban yoksa selam bile vermiyor bir tebessümü bile çok görüyorlar. Sevmiyorlar hatta ve hatta nefret ediyorlar. Kız bile vermiyorlar, biliyorlar ki cebinde beş kuruş paran yok. Babacığım senin o merhametli bakışlarını ve saçlarımda ellerini dolandırmanı o kadar çok özledim ki. Bilhassa da kokunu özledim. Baba kokusu, hiç bilir misiniz bu kokuyu. İnsanın içine derinlemesine işleyen nadide bir reyhan. Şu yaşıma geldim daha hala unutamıyorum.
Sesin de az çıkardı bağırıp çağıramazdın bana. Hep de şefkatliydin yavruna. İçine kapanık bir insandın. İçine atardın tüm kederleri, kendi dünyanda yaşardın hayatı. Kimselere kıyamazdın, kıramazdın da. Dağ gibi arkamızdaydın, o dağdan şimdi eser yok babam. Dağların yerinde şimdi dikenler var nereye dönsen, ya da nereye ayak bassan acıtıyor ve dahi kanatıyor. Keşke kanayan şu naciz bedenimiz olsa belli bir müddet sonra iyileşir. Lakin yüreğimiz, ruhumuz kanıyor. Bu kanı durduracak tabip de yok.
Artık enerjim kalmadı, hevesim ve beklentim de yok, dünya yıkılsa umurumda değil. Belki de en iyisini sen yaptın da yalan yüzlerden sahte bakışlardan uzaktasın artık. Toprağın altı toprağın üstünden daha iyidir. Bir çağırsan, bana şöyle bir seslensen de koşa koşa gelsem yanına.