Gördünüz mü Hırvatistan dört beş milyonluk ülke Dünya Kupasında finale çıktı... Her ne kadar finalde kaybetmiş olsalar da Fransa ile başa baş dişe diş mücadele ettiler... Her iki takımı da kutlamak lazım... Biz neden bu işi götüremiyoruz, neden başarı kazanamıyoruz bir türlü... Hırvatlar bunu nasıl başardılar, bu istikrarı nasıl yakaladılar?


Geçmişe göre daha başarılı olsak da, 2002 yılında ki dünya üçüncülüğümüz olsa da, yine o tarihlerde Galatasaray’ımızın UEFA Kupası Şampiyonluğunu yaşamış ve görmüş olsak da sonrasında ne Dünya Kupasına, ne de Avrupa Şampiyonasına katılmakta fazla da başarı sağladığımız söylenemez...


Tesisleşme konusunda epey yol aldığımız doğrudur. Alt yapı konusunda da eskiye nazaran çok iyi sayılırız, ancak yeterli değil demek ki finallere gitme konusunda başarılı olamıyoruz... Milli Takımın başına yabancı antrenör de getirsek, yerli antrenör de getirsek son virajda yine başarı hayal oluyor... Seksen milyonluk bir ülke olarak artık bunu kırmamızın zamanı geldi diye de düşünmeden edemiyorum...


Şimdilerde bir dolu futbolcumuz yurt dışında ki birçok tanınmış takımda forma şansı buluyor, bu da haliyle bize gurur veriyor... Ayrıca gurbetçi futbolcularımız da vatandaşlığını taşıdığı ülkelerin milli takımlarına hizmet ediyor...


Hırvatistan gibi dört beş milyonluk küçük bir ülke bu başarıları elde edebiliyorsa demek ki yürek ve çalışmak ile bizde bu başarıları yakalayabiliriz; neden olmasın? Yeter ki bir şeyler başarmak için inanalım, çalışmaktan da geri durmayalım. Bunları yapamazsak, geçmişte olduğu gibi başarılara susamış olarak kalırız yine... Unutmayalım ki hangi spor dalında olursa olsun kazanılan başarılar güzel ülkemizin tanıtımını da yapmaktadır... Çalışalım, çalışalım, çalışalım ve sonra semerelerini toplayalım çalışmalarımızın... Un var, şekerde var, iş helva yapmaya ve helvayı yapacak ustayı işin başına getirmeye kalıyor sadece...


AHMET ZEYTİNCİ