Genellikle konuşacak bir konu bulunmadığında “Havalar da soğudu” gibi bir sözle laf açmak isteriz ya… işte son zamanlarda muhabbet için söylenen bir söz daha var:”Sen hâlâ emekli olmadın mı?”
Emekli olmak ne demektir? Kim emekli olur, neden emekli olunur?
Geçmiş zamanda muhabbet olsun diye anlatılan bir fıkra vardı:
Çocuklara sorulur ya. Büyüyünce ne olacaksın, diye. Yine bir çocuğa sormuşlar büyüyünce ne olacaksın ? Çocuk cevap vermiş:”Büyüyünce emekli olacağım.” Ne yapsın garibim büyükler o kadar çok emekliden bahsediyor ki, çocuk da onu iyi bir şey, iyi bir meslek zannediyor. Bu yanıyla düşündüğümüzde çok tembel bir millet mi olduk, diye kaygılanmaktan kendimi olamıyorum. Erken emekliliğe o kadar alışmışız ki, çalışmakta ısrar edenleri anlayamıyoruz.
Zaman zaman kanunlar çıkartılıyor, emeklilik yaşını yukarı çekmeye çalışıyor yetkililer. Ama biz hemen karşı çıkıyoruz. Popüler yaklaşım hoşumuza gidiyor. Basıyoruz narayı:” Mezarda emeklilik” diye. Gelin erken emeklilerin haline bir bakalım.
Bir bankada çalışan kadim dostumla asfalt boyu birlikte geziyoruz. O, daha emekli olmadı, izin kullanıyor. Bu avaralık sırasında birçok arkadaşla selamlaşıyoruz. Bunlardan bir kısmı onun tanıdığı. Soruyorum kim, diye bankadan arkadaşlar olduğunu söylüyor, hepsi emekli, onlar da asfaltı turluyorlar. İşin ilginci hiçbiri de yaşlı değil, bir köşesine çekilip ölümü bekleyecek insanlar değil. Ama ne olduysa olmuş, birileri onları devre dışı bırakmış. Gerekçe de hazır. Efendim yeni gelenlere yer açmak istiyorlarmış. Hatta onları bırakın yeni mesleğe atılacak olan insanlarda da bu sitemi gördüm. Siz diyorlar, emekli olun da bize yer açılsın. Kusura bakmayın ama ben bu kadar saçma bir fikir duymadım. Siz yeni iş sahaları oluşturmak yerine eski çalışanları devre dışı bırakın yerine yenilerini alın. Sonra ne olacak? Bu kadar tecrübenin boşa gittiğine mi yanırsınız, devletin sırtına yük olan, otuz-kırk sene emekli maaşı alan boşta gezer bir sürü insan oluşturuyorsunuz.
Her şeyin israfı vardır bilirsiniz. Zamanın, paranın, suyun, ekmeğin… Bu da insan israfıdır bence. Uzun yıllar çalışmış, yorulmuş insanları istedikleri zaman emekliye ayırın bir sözüm yok. Ama hayat dolu, çalışma arzusu olan insanlara dokunmayın ne olur. Hatta “Sen daha emekle olmadın mı? “ diye hiç sormayın. Bırakın çalışsınlar, üretsinler. Engelli vatandaşlarımıza bile iş bulup onları toplum içine çekmeye çalışırken daha verim alabileceğimiz insanları neden toplum dışına atıyoruz ki? Belki gelecek zamanda emekli olanlara daha çok maaş verir, onların gerçekten uzun yıllar çalışmalarının karşılığı dinlenmelerini, gezmelerini sağlasak, işte o zaman belki haklı olabilirsiniz. Yoksa şimdilerde emekli edip de ne yapacaksınız. Olanların çoğu Ulu Caminin bahçesinde, hangi arkadaşı ölmüş onu sayarak geçiriyor gününü.