Sahtelikten, yüzeysellikten gerçekliğe, geleceğe doğru derinleşmeden ve sevdiklerimize bağlılığımızı göstermeden yaşıyoruz. Bunda aldığımız kültürün de etkisi var tabi...
Şunu bilmeliyiz ki, sevgiye değer vermeyen, içinde sevgi ışığı taşımayan insanlar yada toplumlar merhametsiz ve acımasız olur. Benliklerindeki ihtirasları yenmemiş sevgisizlik insanı olurlar. Fırsat ellerine geçtiğinde gaddarlıklarıyla her tür kötülüğü yapmak için hazırda beklerler. Ve bundan da sonsuz zevk alırlar... Böyle gaddarların, gaddarlıkların sağcısı, solcusu, dinlisi, dinsizi olmaz...

Unutmamak gerekir ki, içimizi ısıtan tek şeydir sevgi. Bir dostun sevgi ışığıyla gözlerimize bakışıdır... Sevgisiz hiç bir şey güzel ve anlamlı olamaz. Yüreğinde merhamet ışığını taşımayan hiç bir insan sevgiyi bilemez... Mevlana’nın "Yürek yanmayınca göz yaşarmaz" sözü ne kadar doğru ve anlam kazanıyor burda...

Savaşlar ve başka halklara düşmanlıklar, terör, kendisi gibi inanmayanlara, kendisi gibi düşünmeyenlere yapılan ayrımlar, haksızlıklar, zulümler ve baskılar hep insanı sevmemenin sonucu doğan gaddarlıklardır.

Nuri CAN