Anadolu, ana yurdumuz bin yıllardan beri... Güzel insanlar yaşadı bu topraklarda... Yaşadıkları çağlara, yaşadıkları mekanlara sevgi, saygı hoş görü götürdüler... Anadolu Dervişleri, evliyaları onlar... Ne öyle şimdiki gibi yüz elli km sürat yapan arabaları vardı, ne de çoğunun atları... Yayan dolaştılar Anadoluyu, sonrasında Balkanları ve Orta Asyayı...


Omuzlarında ki çıkınlarında fazla da bir şeyleri yoktu, ancak yüreklerinde sevgi ve iman vardı... Gittikleri yerlere en başta onu götürdüler... Çoğu zaman karınları açtı ancak gönülleri tok ve dolu doluydu... Yunus Emre, Hazreti Mevlana, Hacı Bektaş’ı Veli, Ahi Evran’ı Veli... Gönül erleriydi onlar... Hamdılar belki ilk baştan, gezerken, insanları tanıdıkça piştiler ve sonunda yandılar aşk ateşi ile... Rablerinin her sözüne sonuna kadar kandılar...


Güzel insanlar yaşadıkları zamanlara ve mekanlara kendi değerlerini ön plana çıkartmadan değer kattılar... Az yediler, az uyudular, yerine ve zamanına göre de az konuştular belki ancak yine de insanlar onların ağzından çıkacak bir hikmetli kelimeyi duymak için gözlerini ve kulaklarını dört açmışlardı...


Yaşadıkları dönemlerde bir sürü kargaşa, savaşlar da eksik olmuyordu... Yine de umutsuzluk hiç bir zaman onların kıyısına uğramadı... Hep umut ışığı saçtılar, hep dolu dolu sevgiden, aşktan, sabırdan dem vurdular... Kimi zaman horlansalar bile, kendilerini aşağılayanlara dahi hor bakmadılar... ’’Yaratılmışı severiz Yaradandan ötürü.’’ cümlesi hayatlarının ana gayeleri idi...


Kimi zaman hiç tanımadıkları bir kapıdan bir bardak su, bir tas ayran içip coşku ile yollarına devam ettiler... İslam ruhlarının en derin noktalarına kadar işlemişti... O zaman tebliğ etmeliydiler gittikleri yerlere... Dur durak bilmediler... İlimden zerre taviz vermediler... ’’Hak ne diyorsa o doğrudur.’’ dediler. ’’Rabbım neylerse güzel eyler.’’ cümlesi yol gösterdi onlara... O güzel insanlar aramızdan ayrılalı çok oldu, ancak bizler onların yaşadıklarını, yazdıklarını, çizdiklerini, gönüllerinden sevgi ile süzdüklerini okumaya ve anlamaya çalışıyoruz... Ne mutlu ki bize bu topraklara bolluk bereket kattılar, insanlık öğrettiler...


AHMET ZEYTİNCİ