Dirilmeli satırlar ölümün şevkini edindiğin kıblende edilgen kimliğinle yakalandığın panzehir.

Ölümü fısıldar cahil sıfatlar, ölümün kucak açtığı huzuru yâd eder bu güne kadar okuduğun rahmetler yeter ki dik tut başını belki sefilliğin ötesinde bir şiirden dahi alacaklı, verilen hangi hükümse şerh düştüğün yine boynunun borcu her fiil.

Şimdi yükümlüsün. Kabahatin özründen büyük yine de yılmayı mı tercih edersin sen, sefil ve yorgun benlik ki bedellerin surunda aşka; yüreğin mahreminde bir gölgeye sitemin.

Baş kaldırdığın düzende satılık bir dize olmaktansa satın aldığın hayân ve edebinle duvarlar ördüğün iklimlere gebesin.

Kaynaklarında doğanın bazen aşka yelken açan şehla gözlü yangınların közünde bir hükümsün yine celbi yüreğin üstelik aykırı iklimlerden bile gözü pek bir sıfatın baş harfisin.

Gördüklerinle tehir et sen her şeyi… demekten imtina ediyorum işte. Kayıtsızlığın vuku bulduğu şu düzenekte karınca adımlarınla aştığın engellerin de üstündesin.

Bir niyazındır bedel dünyaya.

Bir neşendir peyda olan şu bilinmezde şevk ile mücadele verdiğin.

Gocunduğun değil de gıpta edilesi yürekten zengin kimdir ki sensizlik ile mücadele etmektense kendi korkularına gebe?

Şimdini yaşa sadece dünün de medet ummadan.

Yarınlardan alacaklısın madem, matemin yarısını sakla da heybence olsun katığın yarın yazacakların için.

Aşkın kıblesi hep dem vurduğun; hazanın demi her gün yâd ettiğin bir de inancın gücü üstesinden geldiğin güçlüklere zırh bildiğin.

Hacminde bir çiçeksin.

Suretinde bir yangınsın belki de.

Sıfatların biri bin para sen sefil benlik ki gıyabında verilen hükümlere bile sirayet eden hüznün çetelesini tuttuğun kadar da var hani.

Gömdüklerini sula rahmetiyle İlahi Gücün sonra da bekle yeni doğan güne eşlik edecek başak tanelerini.

Olmadığın kadar mutlusun ki sadece bak ve gör içine sinenle sindiremediklerin karşı karşıya gelirken.

Bir hicabın virgülüsün.

Bir ünlemin de ilk hecesi.

Aslında tek hecesin.

Gülmeyi şerh düş her güne ve unutma adını, saklanmadan ak alnına paye veren İlahi Gücün inhisarındasın yine aşkına şahit meleklerin de koruduğu benliğinle gülmeyi görev edindiğin bir güncesin ve tek gülüsün bahçenin. Ne soytarı bir sitem ne de yankısı iblisin dudaklarından dökülen ihaneti görmezden gelemezken evren.

Gül.

Adın kadar gül.

Güldüğün kadar da sev.

Bir diğer adına şerh düştü evren ve aşk diye inledi cihan yine hükmünde İlahi Gücün.