Şu koca dünyaya nice insanlar gelmiş geçmiş. Büyük sevdalar yaşanmış, dillere destan olmuş. Büyük kavgalar yapılmış güzeli elde edebilmek için.
Güzel, herkes tarafından bilinir de, güzel mutlak mıdır? Elbette değil, iyi ki değil. Eğer göreceli olmasaydı güzel, dünyanın halini düşünemiyorum. Şöyle hayal edin, altı milyar içinde bir güzel var. Belki halk bu güzele talip olamazdı ama, savaşlar çıkardı onun için. Devlet adamları birbirini yerdi.
Lafı nereye getirmek istediğimi anlamışsınızdır herhalde.
Nereden, hasıl oldu bilinmez sarışınlara karşı bir meyil var sanılır. Bu varsayım üzerine de kadınlar arasında bir seferberlik vardır gizliden. Kimisine yakışsa da çoğuna yakışmayan sarı saçları o kadar çok görür oldum ki son günlerde. Bayan esmer ama saçını sarıya boyamış. Deve kuşu misali, hani kafasın kuma gömer ve saklandığın sanırmış, o koca gövde dışarıdayken. Bizimkiler de böyle, sırf saçını sarıya boyamakla sarışın olduğunu sanıyorlar.
Tabi bu doku uyuşmazlığı bir yana bir de boyamadan sonrası var. Beş on gün geçince alttaki saç ister istemez ortaya çıkıyor. Al sana garip bir görüntü daha…
Sadece sarıya boyatanlara değil, tüm saç boyatanlara sözüm aslında. Saçlarına ak düşmüşlere bir sözüm yok ama (Birkaç tel de olsa saçımın ağarmasından olsa gerek…) Allah’ın sana uygun gördüğü renkle dâvan ne? Kendi rengi dışında bir renk olunca mı güzel oluyorsun? Çevremde kimi kızlar var ki saçlarının orjinal rengini gören yok. Neden?
Bu yazıyı okuyan erkekler ve özellikle de saçlarını boyatmayanlar bilmez. Saç boyalarının üzerindeki uyarıları okudunuz mu? Saçınızı boyamasanız da ne olur bir boya kutusunun üzerini okuyun. Görün o kimyasalları ve zararlarını.
Tekrar soruyorum, neden?
Bu kadar eziyet, bu kadar risk neden? Bir insan kendi sağlığı ile bu kadar oynarken hiç mi düşünmez?
Yine geldik aynı noktaya. Ne demiş atalarımız? “Atın ölümü arpadan olsun.” Bir başka ifade ile öleceksek bu yolda ölelim.
Öte dünyaya boyalı saçlarla gitmek gibisi var mı?