Çoğu zaman sözcükler ağzımızdan çıkar gider. Hiç düşünmeyiz, ne anlama geliyor diye. Amaç da bunlardan biri. Bir çocuğa soruyorsunuz, amacın ne, diye. Doktor olmak diyor. Bir başkası öğretmen olmak, bir başkası mühendis olmak…
Küçük çocuklar amaç sorulduğunda meslek söylerken lise öğrencisi bu soruyu üniversite kazanmak diye cevaplıyor.
Üniversiteyi kazanıyor, bitirmek amaç oluyor; bitiriyor, meslek sahibi olmak amaç oluyor.
Amaç nihai olmalıdır. Ve doğrusu araçlar, amaç kabul edilmemelidir. Bu durumda ne okumak, ne okul bitirmek, ne de meslek sahibi olmak amaç değildir. Hatta evlenmek, ün sahibi olmak, ev almak, araba almak da amaç olamaz. Bunların hepsinin tek bir hedefi vardır, mutlu olmak, huzurlu yaşamak. İnançlılar için ikinci bir hedef de, öte dünyada cennete girmektir. Bir başka ifade ile öte dünyada rahat ve huzurlu olmaktır.
Bu iki amaç dışında elbette amaç edinenler de vardır. Kimine göre para kazanmak amaçtır; kazanır, kazanır, kazanır. Ömrü kazanmakla geçer. Amacına tam ulaşamadığı, tüm paraları kazanamadığı için de bir türlü huzuru bulamaz, ömrü didinmekle geçer.
Kimi iktidarı amaç kabul eder, güç kazanır, kazandıkça gözü daha da büyük güç sahibi olmakta olduğu için bu da huzuru yaşayamaz. Ömrü çatışmalarla geçer.
Öyleyse. Amaç iyi belirlenmeli ve onun uğrunda çalışılmalıdır. Hedef yanlışsa emek de boşa gidecek demektir.
Bence en güzel amaç Allah rızasını kazanmakla olacaktır. Allah rızasın kazanan zaten iki cihanda da huzur bulur. Amacımız zaten bu değil miydi?