Önümde öğrencilerin sınıf listesi var. Çoğunlukla kız öğrenciler. Yıllar öncesini hatırlıyorum. Benim okuduğum günlerde erkekler çoğunlukta olurdu. Sebebini anlamaya çalışıyorum. Doğrusunun şimdiki olduğunu, çünkü nüfus sayımlarında kızların erkeklerden çok çıktığını biliyorum. Öyleyse geçmiş zamanda insanlar kızlarını okutmak istemiyorlardı, şimdiki gibi, sonucuna varıyorum
Bir de isimlerin çeşitleri dikkatimi çekiyor. Artık Fatma,Ayşe, Mualla, Muazzez.. yok denecek kadar az. Merve dikkatimi çekiyor, sonra Ezgi, Gizem… yeni isimlerde Türkçe kaygısı mı var diye baktığımda onu da göremiyorum. Bir ere moda olan isimler var birkaç yıl herkes o isimleri koyuyor çocuklarına. Demek ki “Merve Yılı” yaşanmış bundan on beş yıl önceleri. Rahatsız mıyım? Değil aslında. Bu isimlerin de anlamları fena değil. Ancak yine de o eski, bizim tarihimize mal olmuş, edebiyatımıza girmiş isimleri arıyor gözlerim. “Kıskanmakta haksız mıyım GÜLİZAR?”, “Sarı saçlarını deli gönlüme bağlamışlar çözülmüyor MİHRİBAN.”,”Köyümün güzeli, kırlara gel EMİNE.”, “ ZAHİDEM kurbanın olayım senin”,” oy FADİME’M oy Fadime’m yanıkları gül Fadime’m”
Tabi erkek isimlerinde de aynı eğilim varsa da kız isimleri daha göze batıyor.
Buna da şükür, hiç olmasa anlamları iyi ve bize yakışıyor. Bir de yabancı isim koyma modası başladı. Açelya, Aylin, Melisa, Almira, Ceylin ve daha niceleri. Eğer bu eğilim şuursuzca devam ederse korkarım ki isimlerden çıkaramayacağız insanlarımızı. Mesela Mehmet ismini duyunca, o Türk ve Müslüman’dır diyorduk. Şimdi bir yerde Ceylin’i duysanız bu hükmü verebilir misiniz? Sırada neler var. Corçlar. Henriler. Kristolar mı, yoksa bu isimlerin orijinal halleri ile mi girecek aramıza?
Çok değil yirmi yıl önce Bulgaristan’da Türklerin adlarını değiştirmek istemişti Bulgar Hükümeti de, ayağa kalkmıştık millet olarak. Bu içimizdeki yozlaşmaya kim dur, diyecek?