Sokaklarda oynayan en son nesil bizdik sanırım. Şimdilerde artık sokaklarda oynayan ne çocuk kaldı, ne de sokak oyunları... Hani o naylon topların ikisini iç içe geçirip de tuğlalardan kale oluşturup çift kale maç yaptığımız günler... Bir de susardık o maçları yaptıktan sonra, bahçe sulayan Kazım Amcanın hortumuna dayayıp ağzımızı lıkır lıkır su içerdik eve bile gitmeden...


Ah be saklambaç, bir de kukalı saklambaç vardı, ah be körebe, ah be uzun eşek, ah be yağ satarım bal satarım... Ne çabuk unuttuk biz sizleri... Ne çabuk çektiniz gittiniz... Yaz geceleri komşuların bahçe duvarlarına oturur gece yarılarına kadar sohbet ederdik... Kulaktan kulağa oynardık bazen. Arkadaşlarımızı çekiştirirdik... Gizli gizli sigara içerdik, sonrada kokmasın ağzımız diye naneli sakız arardık sağda solda...


Evlerimizde bile çocuklarımız ile eşimiz ile sohbet etmez, edemez olduk. Aile içi iletişim de televizyonların, dizilerin, bilgisayarların kurbanı oldu... Herkesin kendi dizisi kendi televizyon programı var, her evde de iki üç büyüklü küçüklü televizyon olunca, ancak mutfağa su içmeye gittiğimizde ya da tuvalet için ayağa kalktığımız da koridorlarda karşılaşırsak konuştuğumuz hepsi iki kelime ’’Ne haber oğlum/kızım nasıl gidiyor?’’ Haliyle cevap da çok kısa ’’Ne olsun iyilik.’’ Çok üşenmezler ise iyilik kelimesinin peşine bir de sağlığı takıp ’’İyilik sağlık da diyorlar.’’


Çocuklarımız çoğu zaman hesap soramıyoruz. Hemen alınıyorlar küsüyorlar... El bebek gül bebek büyüyorlar. Çoğusu refah içinde, sobalı ev bile görmediler, sıkıntısını çekmediler ana babaları gibi o sıkıntılı yılların... Her istekleri yerine geliyor. Onun içinde yokluk bilmiyorlar, sabır nedir hiç uğramıyor yanlarına...


Mafyavari televizyon dizileri çocuklarımıza ve bizlere hiç bir şey vermediği gibi, toplumda suç oranlarının artmasına da, üzülerek söylüyorum katkı yapıyor... Bol bol topluma psikopat ve sosyopat yetişiyor bu diziler sayesinde... Hiç kimse masal anlatmasın bana, yok efendim bu diziler yurdun gerçeklerini anlatıyormuş da, yok efendim ders çıkarmalı imişiz de bu dizilerden... Sadece dizi oyuncuları cukkayı götürüyor, reklamcılar ile birlikte tabi ki... Senin ve çocuklarının psikolojisini bozuyormuş, onlar için hiç bir önemi yok...


Eskiden hanımların pastalı börekli, paralı günleri vardı... Sanırım şimdilerde de devam ediyor bu günler biraz azalarak da olsa... Konuşurlar da konuşurlar hanımlar. Şimdilerde de cep telefonlarını ellerine alıp mesajlaşmaktan fırsat bulurlarsa arada sohbet edip pasta börekleri de hominigırtlak götürüyorlar... Bir kere toplum asosyal oldu mu, sonrasında o başta ki a’yı atıp da tekrar sosyal olmaya çalışmak çok zor diyeyim yani...


AHMET ZEYTİNCİ