Biz kimiz? Bizden bahsedildiği zaman hangi özelliklerimizle ön plana çıkarız?
Şimdi hemen tarihteki başarılarımızdan başlamayın ne olur. Onları çok iyi biliyorum ve gurur duyuyorum. Benim sorduğum hal-i hazır. Yani şimdi nasılız, ne hali getirildik?
Efendim, sözünü ettiğim konuyu somutlaştırayım. Bundan önceki yazımda da üzerinde durduğum gelenekler ve daha da daraltarak düğünlerimize bir göz atalım.
Öyle bir aydın kuşağı yetiştirdik ki, Türk, adından bile rahatsızdı bunlar. Ve Türk adına ne varsa düşman oldular. Birkaç bozuk geleneği öne sürerek geleneklerin tamamına karşı çıktılar. Geleneklerin boşalttığı yeri de doldurmadılar, doldurmak istemediler. Çünkü bu boşluk bizi bizden uzaklaştıracak, yabancılaştıracaktı.
Düğünler dedim ya. Bakın şu sırada yaptığımız düğünler bize uyuyor mu? Bize derken “Türk-İslam” kimliğimizden bahsediyorum.
• Evlilikte aileler devreden çıkmış, gençler hiçbir ölçüsü olmayan yöntemlerle eş seçiyorlar kendilerine.
• Aileyi seçim yaptıktan sonra devreye sokmak bile ayıp karşılanıyor, gençler kendi aralarında evlenmeye karar veriyorlar.
• Düğünler evliliği duyurma ve yeni çifte hayır dua almaktan çoktan çıkmış, bir gösteriş halini almış.
• Gelin alma –özellikle Çorum gibi küçük yerlerde- onlarca arabanın katıldığı gösteriş budalalığına dönüşmüş.
• Eğlenceler düğün için değil kendini sergilemek için fırsat halini almış.
• En mutaassıp ailelerde bile Batı müziği eşliğinde sahneye çıkıp arz-ı endam etmek, bilmese de dans etmek normal bir durum olmuş. Karşı çıkanlar da gericilikle suçlanır olmuşlar.
• Tamamı olmasa bile gelin kızlarımızın çoğu bundan yirmi yıl önce Batı’da bile görülmeyecek ölçüde cüretkâr (!) gelinlikler giymeye başlamışlar.
• Bu çok mübarek girişime alkol bulaştırmak gelenekselmiş.
• Düğün yemeklerindeki israfı görmemek mümkün değil, meraklısı varsa düğün bittikten sonra artıklara bakabilir.
Biz Türk’üz diyoruz ya, “Ne mutlu Türküm diyene.” diyoruz ya. Bir Türk dünyaya bedeldir diye de ekliyoruz ya. Sahi, biz kimiz?