Nazım Hikmet’in dostlarıyla toplanıp şiir okuduğu geceler vardır. İşte bu gecelerden birinde Nizamettin Nazif, Vala Nurettin ve bir kaç yazar ve gazeteci konuğu vardır. Nazım Hikmet o gece konuklarının isteği üzerine ünlü ’Duvar’şiirini okur. Sonra gözü konuklarının oturduğu masada duran Baudelaire’in Fransızca şiir kitabına takılır. Kitabı eline alarak,’Baudelaire varken şiir okunur mu yahu’diyerek ünlü Fransız şairin ’Balkon’ şiirini , orijinalinden okuma başlar. Sesi gür,Fransızca telaffuzu düzgündür.

Nazım Hikmet, gerçekten de Boudelaire’i çok severdi. 1938 Harb okulu Olayları sırasında, birlikte tutuklu bulundukları A.Kadir ve arkadaşlarına hem şiir beğenilerinin gelişmesi, hem de Fransızcalarını ilerletmeleri için onlara Baudelaire’in şiirlerini ezberletirdi. Aleksandr Fevralski, ’Nazımdan Anılar’ adlı kitabında büyük şairin şöyle söylediğini kaydeder:

’Yazmaya başladığımda Baudelaire’le büyülenmiştim, ezbere biliyordum onu. Sonra toplumcu olunca, tüm bunların canı cehenneme dedim. Fakat bu doğru bir şey değildi.’

Baudelaire’i çok seven bir başka şairimizden de söz etmek istiyorum. Necip Fazıl Kısakürek’ten...

Necip Fazıl, otuzlu yıllarda içki, kumar müptelası biriyken kırklı yıllara gelindiğinde bir den bire bir değişime uğradı.Necip Fazıl, yavaş yavaş değişmedi. Dinle hiç ilgisi yokken, ansızın, sadece dindar değil, dinci oluverdi Necip Fazıl’ın o sıralarda bir yüz tiki vardı. Kaşı gözü oynardı ikide birde. Bu biçimsiz tikten kurtulmak için, böyle işlerin uzmanı bir şeyhe gitmesini salık vermişler. Şeyh efendi okumuş üflemiş ve ancak bir haftalık süre için, tikinden kurtarmış onu.İşte ne olduysa o bir hafta içinde olmuş. Bizim bohem şair Necip Fazıl, Süper-Mürşite dönüşmüş ansızın

Necip Fazıl’ın mürşitliği eski huylarından arındırmaya yetmemiş onu. yine saklı saklı içki ve kumar müptelalığını sürdürmüş hazret. Hırsızlık huyu da onu terk etmemiş bir türlü. Boudlaire sevgisi onda öyle bir aşamaya gelmiş ki, ondan şiir aşırmaya kadar götürmüş işi .İşte Boudelaire’den aşırdığı dizeler:

Gündüzler size kalsın, verin bana karanlıkları,

Islak bir yorgan gibi örtüneyim

Örtün, örtün üstüme serin karanlıkları


(Je vais mecoucher sur le dos

Elme rouler dans vos rideaux

O rafraichissantes tenebres.)

İki şairimizin Beudelaire sevgisinden söz etmişken yazımızı da onun Balkon adlı şiiriyle noktalayalım:


Hatıralar annesi,

sevgililer sultanı,



Ey beni şadeden yar,

ey tapındığım kadın.



Ocak başında seviştiğimiz

o zamanı,



O canım akşamları

elbette hatırlarsın.



Hatıralar annesi,

sevgililer sultanı.



O akşamlar

kömür aleviyle aydınlanan!



Ya pembe buğulu akşamlar,

balkonda geçen



Başım göğsünde,

ne severdin beni o zaman!



Ne güzeldir güneşler

sıcak yaz akşamları!



Kainat ne derindir,

kalp ne kudretle çarpar!



Üstüne eğilirken

ey aşkımın pınarı,



Sanırdım ciğerimde

kanının kokusu var.



Ne güzeldir güneşler

sıcak yaz akşamları!



Kalınlaşan bir duvardı

aramızda gece.



seçerdim o karanlıkta

göz bebeklerini



Mestolur,

mahfolurdum nefesini içtikçe.



Bulmuştu ayakların

ellerimde yerini.



Kalınlaşan bir duvardı

aramızda gece.



Bana vergi

o tatlı demleri hatırlamak;



Yeniden yaşadığım,

dizlerinin dibinde



O ’mestinaz’ güzelliğini

boştur aramak,



Sevgili vücudundan,

kalbinden başka yerde,



Bana vergi

o tatlı demleri hatırlamak;



O yeminler, kokular

sonu gelmez öpüşler,



Dipsiz bir uçurumdan

tekrar doğacak mıdır?



Nasıl yükselirse göğe

taptaze güneşler.



Güneşler ki

en derin denizlerde yıkanır.



O yeminler, kokular,

sonu gelmez öpüşler!