Bizler şiir yazmaya bazı arkadaşlara göre çok geç başladık sayılır... Lise son zamanları, onaltılı, onyedili yaşlardayız. Daha başımızda kavak yelleri ile başka başka bir sürü ağacın yelleri... Yeni yeni âşık oluyoruz, yeni yeni yüreğimize düşüyor sevgiler, aşklar... Sade kızların âşkı değil tabi vatan âşkı da düşüyor gönlümüze, ruhumuza... Memleket anarşiden kırılıyor. Hem sağdan hem de soldan aslan gibi Türk Gençleri toprağa düşüyor...

O zamanlar bizim bildiğimiz tek şiir İstiklal Marşı, ne mutlu bize ki bütün kıtalarını teklemeden okurduk. İnsan kızlar ile tanışırda başka başka şiirleri ezeberlemez mi? Ezberler hem de nasıl, hem de nasıl? Girmez mi gönlümüze başta Mehmet Akif, Necip Fazıl, Nazım Hikmet, Turgut Uyar, Ümit Yaşar, Edip Cansever... Onlar gibi yazamasakda, gönlümüze düşen kızlara nazire bir şeyler karalıyoruz işte...

O zamanlar bazı zibidi arkadaşlar bizi küçümser ve dalga geçerlerdi hani meşhur terkerlemeyi bilirisiniz ‘’Yağdı yağmur çaktı şimşek sende mi şair oldun be e.......ek.’’ diye takılırlardı bizlere... Canımız sıkılsada zaman zaman yine de güler geçerdik. Kimi zaman onlara okuduğumuz şiir kitaplarını hediye ederdik ki okusunlar da bizi anlamaya çalışsınlar keşke, yerden yere vurmadan, alay etmeden önce...

Aman Allah’ım şiir de ne kadar güzel bir edebi türmüş. Neden sanki daha önce okumadık ki biz bu şairleri... Neden açmadık sayfalarını Orhan Veli’nin, Necip Fazıl’ın duygu ve ruh dünyalarına neden uğramadık ki? İlla ki ailenizde ya da yakın arkadaşlarınız arasında size örnek olacak biri olmalı, olmalıydı o zaman, yoksa biz niye şiire meyil etmeyelim, niye okumayalım o Türk ve Dünya Edebiyatının aslan gibi şairlerini, yazarlarını...

İşte o kız o parkta tam da zamanında girmişti hayatımıza, her ne kadar sonrasında yıldırım hızı ile çekip gitmiş olsa da edebiyat ve şiir yolunda başlangıç adımları onun sayesinde atılmış, gönlümüz edebiyata ardına kadar o yıllarda açılmıştı... İyi ki de tanışmışız iyi ki de şiiri seviyormuş, bana da sevdirmişti hem de delicesine... Adı mı; boş verin canım ne önemi var, yüreğimin defterinde kayıtlı, şiiri sevdirdi ya o yeter de artar bile...


AHMET ZEYTİNCİ