Beynelminel 12 Eylül karanlığında, 1982 yılında bir güney kasabasında geçiyor. Beynelminel de bir şarkı, bir marş, bir slogan, bir pankart kısacası en temel demokratik haklarını kullanma isteği yüzünden hayatları karartılan insanlarımızın trajedilerine şahit oluyoruz. Ama bu trajediye o kadar yüksek bir komedi tozu katılmış ki tam Türkiye’ye özgü trajikomik bir film olmuş Beynelminel.

Türk insanının o dönemdeki bilinçsizliği, bilinçli olanlarınsa üzerinden silindir gibi geçen 12 Eylül darbesi gerçeği. Kayıtsız bir halk, muhbir ’vatandaşlar’, şarkılardan ve marşplardan bile korkan bir cunta. Beynelminel bir dönemin panoramasını gerçekten etkileyici bir şekilde çiziyor. Ve filmdeki gerçekçilik o kadar doğal ve bizden oluyor. Beynelminel aslında hem Türkiye’yi hem de Latin Amerika’dan Endonezya’ya kadar 3. dünya gerçeğini anlatıyor. Ve kutlamayı hak ediyor.

Filmin yönetmenleri Sırrı Süreyya Önder ve Muharrem Gülmez ise çok başarılılar. Ama bence esas kutlanması gereken oyuncular. Her oyuncu harika oynuyor. Ve filmin sonunda televizyondan çalınan marştan Türkiye’nin nasıl pasifist ve oportünist bir hale getirildiğini anlıyoruz.