Ahh bu bir kuruşlar yok mu, beni deli ediyor deli; geçen gün bakkaldan çocuklarıma iki çikolata aldım, doksansekiz kuruş tanesi, iki tanesi yüzdoksanaltı kuruş ama iki lira verince her ne hikmetse kimse size dört kuruş geri vermiyor, çünkü bir kuruşun sadece adı var, kendisini ara ki bulasın. Bu durum hemen hemen her yerde böyle; düşünün ki büyük marketlerden günde binlerce kişi alışveriş yapıyor. Bir de geçen senelerde araç muayene istasyonunda da başıma geldi, günde binlerce aracı muayene ediyorlardı, yıllık olarak topladığınız zaman bunlar haksız olarak bazı insanların cebine giriyor. Doksandokuz kuruşluk bir maldan bir lira al kardeşim ama vatandaşı keriz yerine koyma...

Düşünün ki devasa marketlerin yüzlerce şubesi var. Oraya her gün binlerce belki yüz binlerce insan girip çıkıyor. Hiç kimse de sormuyor, bu bir kuruşlar ne oluyor, nasıl bitiyor bu işler diye...

Eğer ki ciddi bir firma isen ve mallarına da fiyat koyarken o bir kuruşları hesap ediyorsan, o zaman müşteriye de o bir kuruşu kasada mutlaka sayacaksın yeri ve zamanı geldiğinde... Herhangi bir etiketin üstünde bir kuruşluk fiyat yok.

Fiyatı fazla olan mallarda da örneğin kırkdokuz lira doksan kuruş ya da doksan dokuz lira doksan kuruş veya benzeri beş yüz doksan dokuz lira doksan kuruş yazıyorlar. Psikolojik olarak müşteriler haliyle bu rakamları ne elli lira, ne yüz lira ne de altı yüz lira olarak algılamıyorlar... Hiç bir liralık mala bir lira bir kuruş fiyat koyup bir lira alanı gördünüzmü arkadaşlar....

Yoksa, müşteriye şunu mu demek istiyor acaba bu büyük büyük ve de kocaman firmalar? ‘’Bizim nazarımızda hepiniz aynısınız bir kuruşluk bile değeriniz yok, alın ve çıkın mallarınızı sırada ki gelsin.’’ En iyisi bu bir kuruşları biriktirip koleksiyon yapmak galiba, daha sonra torunlarımıza filan kalır da onlar belki yüzlerce yıl sonra tarihi eser diye satar da zengin olur, köşeyi dönerler...


AHMET ZEYTİNCİ