Mevsimlere anlamlar yükleyen bizleriz. Bu mantıkla, eğer tüm insanlar mutlu, huzurlu olacaklarsa, ayrılıklar olmayacaksa, herkesin dilekleri kabul edilecekse, o halde kaldıralım lügatlardan Eylül, Ekim, Kasım kelimelerini.

Hatta Eylül ayında hiç bir düğün yapılmasın, bayramlar da gelmesin, tehir edilsin baharlara.

O vakit boşanmalar, ayrılıklar, ölümler de olmayacaksa çıkartalım hepten Eylül’ü.

12 Eylül yerine mesela 12 ya da 22, aylardan Mayıs ya da Ağustos olsaydı ne fark ederdi ki? Rakamların hükmü yoktur, Nisan ayında olsaydı ihtilal, o vakit Nisan ayını da mı sevmeyecektik ?

Aylara anlamlar yükleyenler de bizleriz. Bir algı yanılması, çokça da psikolojimizle ilgili bir durumdur.Eylül’ü diğer aylardan ayırmam. Sarı sarı kurumuş yaprakların çıtırsını dinleyin... Eylül gecelerinde balkonunuzda çayınızı yudumlayın. Eylül ayında gezin, dolaşın, doğanın o nefis melodisi eşlik edecektir sizlere.Tatlı bir rüzgar yanaklarınızı okşayacaktır, akşam serinliği harlanan ateşinizi düşürecektir.

Şubat’ı da, Kasım’ı da severim. Her bir ayı severim. Lapa lapa yağan karı da severim. Bir genç kızın bembeyaz gelinliğini giymesi gibi soğuk kış gecelerini de severim. Karda yürürken izimi belli etmeyi, bastığımda toprağa, kulağıma gelen o tok sesi de severim.

Baharı da severim, en çok da kırk ikindi yağmurlarını severim. Deli gibi caddelerde, sokaklarda ıslanmayı da severim. Yağmurlarda ıslanmak güzeldir. En çok da aylığımı aldığım günleri severim. Hep severim. Daima severim. Her ayın, her mevsimin kendine mahsus özellikleri, güzellikleri vardır.

İşin sırrı mevsimlerde, günlerde değil. İçimizde. Sevgiyi taşıdığımız sürece her mevsim, her ay eşlik eder bize. Yaz olmuş, kış olmuş ne fark eder ki?

Sevinçleri de hüzünleri de severim. Yağmuru, karı da severim. Rüzgarı, güneşi de severim. En çok da yalnızlığı severim, başım ağrımıyor.

Franz Kafka’nın nefis bir sözü var, diyor ki;

“Dışarıya kapanmak esasen içeriye açılmaktır.
Huzur mu istiyorsun? Az eşya, az insan. “


Sağlıcakla.


Vecdi Murat SOYDAN
18/09/2017, Isparta