Bruno tarihte düşünce özgürlüğünün simgesi olarak anılır, ancak o aynı zamanda Rönesans döneminin büyük bir düşünürüdür. Bruno doğa bilimleri alanındaki öncü felsefesiyle bir çok aydını etkilemişti; yıldızları evrenin sonu olarak kabul etmez. ’yıldızları ise çok uzaklardan yansıyan güneşler’ olarak görürdü.

Bruno’yu çağdaşlarından ayıran en temel unsur, onun bilimsel yöntemiydi: ona göre doğadaki her olgu gözle görülemez, hatta çoğunlukla hissedilemezde. Bruno’ya göre ’doğa bilimleri özellikle tümden gelimci metotlarla gelişim gösterebilirdİ,çünkü evren bir mekanizma değil, organizmaydı.’

Bruno 1600 yılında 52 yaşına girdiğinde Roma’da diri diri yakılmıştı. İdam fermanı okunduğunda yargıçlara: ’ölüm fermanı okunan benim, korkuyla titreyen sizsiniz’ diye haykırmıştı.

Bruno’ya göre Tanrı evrenle özdeşti. Tanrının ruhuher şeyde vardır. Yakılması onun materyalist dünya görüşünün yayılmasını engelleyemedi. Materyalist felsefe, 17. yüzyılda onun sayesinde olağanüstü bir gelişme kat etmişti.