Masumiyet : bizim için o kadar saf o kadar yalın ve bir o kadar tapınılacak hassasiyettir ki onu ancak beyazlar giymiş gelinlerimize yakıştırırız.Bu yüzden kar ata binmiş gelindir. Üstelik ne deniz dalgaları gibi coşar gürler ne yağmur gibi çırpınır cöa vuran her damlası ne de fırtına gibi delee geçer kulaklarımızı uğultularıyla .Aksine tane tane dökülürken alabildiğine sessiz ve zariftir.Belkide doğa olaylarından görevini yerine getiren tek suskun unsurdur kar.
Kimse bilmez hangi şarkısını söyler... bu şarkının ,bir masumiyet şarkısı olduğunu çok az kişi anlar.
Rüzgar bir gelinin eteğini savurur gibi uçururken karları sağa sola, koca bir şehrin günahlarını temizlediğini bilmez.Yüzlerce kirlenmişliğin örterek üzerini başka bir şehri bize armağan ettiğini de…
Bence en güzel armağan insanı günahsız bırakmaktır.Tabii ki böyle bir şey mümkün değil ama karın mucizesi de budur işte!İnsana böyle ulaşılmaz bir isteği arzulatmak…Ve içinden derinlerden seslenir sana; masumiyet ...neye konsa yakışır;çiçeğe,insana, renkli olan neye konsa yakışır .
Çok küçük bir rütuşla bozar bu beyaz manzarayı.malum “ayak izlerimiz”…İnsanın işlediği ilk günah gibi…Kara sürülen ilk leke…Gittikçe çamurlaşan ve tüm güzellikleri alıp adım adım götüren bu ayak izleri…
Milyarlarca sessiz şarkı sözleri usulca gökyüzünden süzülerek inerken koca bir şehri bazende koca bir ülkeyi beyaz bir çarşaf halinde kaplarken insanoğlunu düşündüren acıyışı ve sahip çıkışı hatırlatır ve bizi utandıran kusurlarımıza rağmen bize günahsızlığı arzulatan tertemiz kefenlerimiz misali sonsuz bir uykuyu....KAR ...