Sırasızlığına ve zamansızlığına mahal vermemeliyim öncelikle sıra dışılığın tezahüründe yanıldığım ne ise ve yanılmakla sevmek arasında gidip gelirken.

Hali hazırda bir gonca misali aşk’ın tezahürü ki gönülsüz bir istem yüreğin imtina ettiği ve imkânsız bir şarkı peyda olan sessizlikte hele ki o tok sesi beyhude bir kelam olsa da nazarında aşk’ın kıblesi.

Küpeştesinde ömrün, demlendikçe acıyla densiz seyri yine çözülmemiş duygular hele ki o nüktedan ve bağımsız mizacı yârin.

Bir surede gizli aslında sükût bellemek yine Hakkın nazarında hani olur da düşerse yolu sevdanın bir selama bile razı iken gönül.

Kutsal bir duygu o rahvan seziler yine yüreğin ikrarı ve saklı kalmak izbede olmazın oluru bir varlığa tekabül etmek ve yeniden sırra kadem basan…

Çok şey ve çok duygum sürüncemede şimdi diyeceksiniz ki; varlığını inkâr eden bir fani hele ki elindekilerin kıymetini bilmezken.

Hâşâ!

Öncelikle Hakk yolunda ve yine Allah rızası için nemalandığım sevginin ışıltısını ve yüreğim haznesinde saklı tuttuğum inancın bitimsiz gerçekçiliğini ve yarattığı huşu itibariyle görkemli yaşama sevincimi ne inkâr ederim ne de aksini iddia ederim hele ki olmazın oluru bir duyguyla hemhal olmuşken.

Durup dururken gökyüzü nasıl kararıyorsa ben de iflah olmaz bir sevgi tutkunuyum ve büyük ihtimalle sevgiye boğulan bir çocukluk geçirip sıra dışılığın boğuculuğunu da tatmışken. Ahkam kesemem de ne de isyan ederim ama şikayetlerim adam boyu bir rakım hele ki çıtayı yükselttiğim her yeni gün ve her yeni yenilgi derken iç sesimi didikleyip tarumar olmanın da verdiği perişanlığı ekledik mi…

Haznemde ya da kursağımda belki de sevgi arsızı cüssemin bana yığdığı ama yığılmaktan da kendimi alamazken ve nihai bir noktadan imtina edip virgüllerle kesintiye uğrayan mutluluk katsayım ki ters orantılı bir boyutta aklı evvel saçmalıkları da görmezden gelemeyip her nasılsa beyhude olduğunu da bilmek de fazlaca bir öngörü getiremezken…

Sıra dışı sıradanlıklar: Evet, farkındayım ikilem yüklü olduğumun aslında farkındalığım bununla da son bulmuyor.

Hangi imge ise kanıksadığım ve hangi tümce ise bir sonra ekleyeceğimi bilmeksizin yazma aşkıyla yine bağdaş kurmuşken şu beyaz sayfaya…

Hangi surede saklı olduğumu bilmiyorum ama İlahi Gücün bitimsiz serenadını da söylemeden duramıyorum ve fazlasıyla muteber bir durakta yine açmışken yelkenlerini bağımsız benliğimin fazlasıyla da sorun teşkil etmemeli ki bir randıman alamadığım düşüncesi de mi varlıksızlığıma kani iken cümle âlem…

Hiçliğimin muteber kıyılarında ve yüzdüğüm enginlik asla saf tutmuyor ıssız bir yürekte ve sığ bir varsayımda da fazlasıyla konuşlu değilim hani öncelikle Allah’ın gözünde ve yine Allah rızası için sevmeye yeminliyken. Beşeri bir aşkın küpeştesinde ve aklımın ırmaklarında raks eden bir ilahi adeta içimde nükseden sevgi şelalesi ve hala çalmayı beceremedikleri yaşama sevincim ki sekteye uğramadığını kim söyledi velhasıl gam yüklü bir notadan doğan en neşeli şarkı bağımsız tümcelerimin doğurgan tınısı yine ve yeniden hemhal olduğum bir gövde gösterisinden de çok uzak ve yine salkım saçak duygularım iken körelmesine göz yumamadığım…

Günbegün semiren bir kıyım bizlerin mensur yüreklerinde bir çiy tanesi kadar da efkârlı bir sitem.

Nakşeden en ılımlı rüzgâr belki de ne soğuk ne de sıra dışı tutumlarını gözlemleyip de nöbete durduğum cennet bahçem hem fazlasıyla ıssız olmasının da önemi yok zira çoğalan saf varsayımlarımla boyutların göreceli temasında katmerli bir yoksunluktan öte hâsıl olan aşkı, en derinde yaşıyorum hele ki her siluette O’na rastlamanın getirdiği kıvanç ve meşkin müptelası iken…