- 721 Okunma
- 0 Yorum
- 0 Beğeni
KENDİ DÜNYAM....
Bitmeyen yorgunluklarım ve tükenmeyen umudum haricinde iyiyim bugünlerde, hayatımsa bir gemi misali akıp gidiyor şehrime, zamansız yağmurlarım sonradan dinilen rüzgarlarım da yok değil hani.
Güneşlerim de var tabi... Ama zamanını ben bile bilmiyorum... Vaktiyle bende sorguluyorken buluyorum kendimi, soyutluyorum dış ortamdan ve kafese cekilir gibi içime çekiliyorum. bazen ruhumla ben bile başa çıkamıyorum, kaybettiğim ne varsa.... İçimde ,aklımda, unutmak mümkün olsa keşke... Sonsuzluğa uzanır gibi şehre uzansam ve hiç uyanmasam....
Sussam... Aklımdan geçenleri fırlatıp atsam bir köşeye ....Ve sıkıca sarılsam zamanın olmadığı huzurlu saatlere..... Seyredalsam dünyayı...Hayatı sorgulamadan.... Anı yaşayarak sussam keşke.... Herkes kendi hayatında başroldür...Perdeyi sen açarsın, finali başkası kapatır...
En azından bunu anladım...
Düşünüyorum da;
Peki neden sorgulayamadan yaşayamıyoruz hayatı?
Pardon yaşayamıyorum demeliydim...Sonuçta herkes ben değil, hayata bakış açısı farklı herkesin...Herkes kendi baktığı pencereden görür dünyayı....Hep düşünerek ne kadar hırpalıycam kendimi bilmiyorum...Bütün duygularımı, korkularımı, umutlarımı, bir kenara atıp gitmek kaçmak istiyorum bu şehirden belki de kendimden ...Ama kaçamıyorum... Umut etmekten, belki de yaşamaktan yoruldum artık... Belki de içime işlemiş sırlarım yaşadıklarım ağırlaştırıyor dünya müebbetimi....İŞTE HAYATIMIN ÖZETİ BU..... HERKESİN AYRI BİR DÜNYASI VAR, BENİMSE HERKESTEN SAKLADIĞIM, KAÇTIĞIM ZORLUKLARLA DOLU BİR DÜNYAM VAR... BEN HERKESİN DÜNYASIYIM AMA KENDİ DÜNYAMI BULAMIYORUM....AKLIM KARIŞIK, SORGULUYORUM KENDİMİ BUGÜNLERDE .... AKLIMDAN ÇIKMIYOR HER SANİYE ...
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.