Sizin kaç yalnızlığınız var?
Sizin kaç yalnızlığınız var, hiç saydınız mı?
Çok kalabalıktır benim yalnızlığım. Ara ara birine kaçarım ben mesela.
Omuzuna başımı yaslar nefes alırım.
Biri karabasan gibi çöker üzerime, karanlıkta kalırım, nefesim kesilir daralırım.
Diğeri kıyamaz bana. Kıvrılıp ağladığımda üzerime örter, saçlarımı okşar. Bir başkası yankı olur söylediğim şarkılara, gülüşlerimi alkışlar. Eksikse eğer, gözlerime parlayan yıldızlar serper.
En sevdiğim yalnızlıksa sessizce yanıma oturup yerime susan yalnızlıktır.
Susulacaklar birikince oturur gece bitene kadar susarız. Sabahları sessizce çekip gittiğinde kahve bardağıma sığınırım. İçimde yaşar hepsi birbirine dokunmadan.
Kimsesizliğim yanlızlıklarımdan fazla geldiğinde gidecek yalnızlık bulamam, acı çekerim. Böyle zamanlarda hep sermâyeden yerim. Birikmiş mutluluklar suyunu çekince de çoraklaşır kalbim. Onu terkedilmişliğe teslim ederim.
İnatlaşır, çırpınır, kendini duvardan duvara çarpar ama acımam. Geri dönme bi süre, kal orada derim. Bir şarkı çalar belki, bir çocuk gülümser, belki güneş insafa gelir de gün geceye armağan olur, yine birikir mutluluk. Yine uzanır yanıma yalnızlık boylu boyunca.
Kaçarım, başımı omuzuna yaslarım. Sabaha kadar susarım, akşamüstü gülüşlerimi paylaşırım. Sen yeterki rahat dur kalbim. Bak, bütün telaşlarımın başını bir anne şefkatiyle okşadım.
Yumuşa artık, korkma.
Bütün yalnızlıklarım burada, artık zırhlarımı çıkardım..
✒T.Y.