Öyle ya.Çok düşünen biri olmak ancak ve genel manada belki ömrü kısaltmaktan başka neyi sağlar ki...
Herşeyde baba gibi olmak.Kısaca kendin ezilsen bile yanında anan,kardeşin,sevgilin,çocuğun hiç ama hiç ezilmesin.
Boş da değildir elbet.Bu kadar düşüncenin sebebi.Ve de bu kadar ince fikirli olmanın nedeni.Hayatta bir yığın iyilik ettiğin,hiç bir karşılık beklemeksizin yaptığın herşeyin sonucunu bile düşünmeden yapmak.Bir tatlı tebessüme tav olup ta yüreğinde yaptıklarını bile yeterli görmeyip kat be kat fazlasını yapma isteği duymak.Ah keşkedaha fazlasını yapabilseydim,daha daha da sevebilseydim diye hayıflanmak kendinle.Allah kahretsin bu; tabiat işte,kişilik,yaratılış,doğa bence,sen buna ne dersen de.
Gün gelir yapılan haksızlıklara yakıştırmalara dayanamadığın ve içindekileri saklamak için kendinle mücadele etsen bile yaptıklarından da hiç bir ödün vermeden hayata kendini siper etmekten vazgeçmemek.Olabilir onlar ben gibi düşünemezler.Ben yine hep aynı olmalıyım diyivermek sonra.Gözyaşlarını sineye akıtıp ’boşver be’diyemesende ’olsun varsın’demek.
Ağzından biliyorsun hiç bir zaman çıkmamış
__Söz verdin ya hep aynı olacaksın,baba kalacaksın.
diye kulağında çınlayan bir cümleyi duyuvermek sonra....
Ah çekmeler, kendin gibi sevgilin,anan,kardeşin,çocuğun olmasını da istemelerinde var elbet.Ama bunları düşünüpte içinden geçirsen bile ’BEN BABAYIM’diyiverip susturmak içini....Oması gerektiği gibi.