Her sabah ayazı kucaklıyor sana hasret kollarım. Yokluğunun duldasında serpiliyor hiçliğe boş avuntular.

İçimdeki bulutlara eşlik ediyor gün aşırı yağan yağmurlar. Sokaklardan taşan bir yerlere yetişme telaşesi içinde koşuşturmalardan ibaret var oluşum. Akşamdan akşama nefes almak umuduyla sana varışlara hasret tir tir titrerken yüreğim, çaresizliğin eşiğinde secdeye duruşum biçare...

İbrahimi yakmayan ateşe atılmış gibi, cehennemin içinde kurulu kutlu cennetimsin!

Her ah derinlerimde kanayan yaraya isabet, yoğluğunu büyütür içimde aldığım her derin nefes. Dünden kopup kollarında yarını bulma hayaliyle tutunduğum yaşamaksın. Ölmek yok. Olmak yeniden dirilmektir seninle soluk soluğa.

Her uyanış donduruyor ruhumu, yoklayıp varlığını gömülüyor göğsüme üşüyen ellerim. Gözlerimde sızısı uzaklığına dalıp gitmelerin. Yoksunluk içinde kapıldığım umutsun, gökyüzüne saldığım uçurtmam ki; ben, sende sınırsız özgürlüğüm diğer yandan sıkı sıkıya sarıldığım esaretimsin.

Semayla raksi mavi okyanusların, huzur dehlizlerinde kaybolmuşluğum, şefkatin kollarında dağılışlarım sere serpe. Ormanların ortasında alev alev yangınlara yek düşmüşlüğüm.


Ah, yorgunluğum! Didişirken hayatla içten içe birikmişliğim, bitmişliğim... Kirpiklerimden kopup gelen ateşe rüzgar ol, dağları küle çevirecek har ile dağla kora düşmüş bedenimi.

Ensemde soluyan ecel kaygısından öte, kavuşmak kıyamettir sevgili...

Gülüşüme sığınır bütün acılar, kaparım dünyaya gözlerimi. Görme diye gözbebeklerime iz bırakmış kıyımlardan arta kalan matemi. Yanaklarımı ıslatan sıcacık gözyaşlarının içimi nasıl üşüttüğünü bir tek sen anlarsın, biliyorum. Dokununca parmakların yasıma, o gün bir daha gömülürüm keşkelerimle ben...

Kaç defa kuruyup, yeşerdiysem de uçurum ağzı tutunabildim bu zorba hayata. Yara bere içinde darma duman kalmışken, caymışken herşeyden, kaybolmuşken bu koca hiçliğin ortasında kopardığın fırtınayla içimde büyüyen aşkla yeniden sevmelere inanmışlığımdın.

Tuttuğumda ellerini bırakabilecek miydim, dönüp karanlığıma yürüyebilecek miydim yeniden...

Not düştüm satır aralarına hayatın; tek şükrüm sendin!

Bazı sevdalar kutsaldır, karşısından zaman bile n`açar kalır.

Korkularımdan öp sevgili, darıldığım yerde uzun kal.








Sude nur haylazca