Dinsizin hakkından imansız gelir diye boşa dememişler. İyi olmuş kaynanaya.

Girişi görünce bir senaryo denemesi olduğunu düşünüp heyecanlandım. İlerleyen bölümlerde öyle olmadığını anlayınca heyecanım yerini kurguya hayranlığa bıraktı. Güzel düşünülmüş, iyi bağlanmış senaryo ve öykü. Hikaye bizden gerçi. Oğlunun kariyeriyle değişime uğrayan ve namazı niyazı bırakan ana karakteri güzel resmedilmiş. Buruşuk dudaklarındaki kırmızı ruju görür gibi oldum. Laf aramızda makyajı hiç sevmem ama yaşlı kadınların makyajından ayrı bir tiksinti duyarım. Dudak yok, suratın ortasında enlemesine kıpkırmızı bir çizgi. O içine göçmüş gözlere far süresen ne sürmesen ne. Oysa yaşlandıkça daha mülayim bir ifade çöküyor insanın yüzüne ki bu çehredeki huzur yirmilik kızlarda görülmez. İlla beyaz tülbenti olması da gerekmiyor. Ak saçları pamuk gibi kalsın yeter.

Vaktiyle çok kalabalık bir pazarda insanların arasında tehlikesini göze alarak yürümeye çalışan inceik bir ihtiyar görmüş ve "A teyze niye oturmazsın evinde. Ne işin var senin pazarda" diye söylenmiştim. Cahillik işte. Kadıncağız beni duymuş. Yanıma yaklaştı "Kocadıysak ölmedik ya" dedi. "Sen de yaşlandığında göreceksin." Pişman oldum ama iş işten geçmişti artık. Yaşlı kadın ardında pazar çantasıyla kalabalığın seyrek yerlerinden süzülüp gözden kayboldu. Belki ağır makyaj yapıp hala güzel göründüğünü düşünen hanımefendilerin de içlerinde gencecik bir kız vardır. Ama yine de gözüme hoş görünmüyor, ne yalan söyleyeyim.

Lafı uzattım, affedersiniz. Konu eğlenceli olunca çenem düştü.
Keyifle, tebessümle okudum. Bu kadar konuyu bu kadar karakteri ne ara bulup peşi sıra yazıyorsunuz. Sınırsız hayal gücü dedikleri bu olsa gerek. Hayat tecrübenizi de gözardı etmemek lazım tabi. Maşallah diyeyim. Kutluyorum.
Saygılarımla.