- 379 Okunma
- 0 Yorum
- 0 Beğeni
Ben Küçükken...
"Ben küçükken"le başlayan hikayelerin içinde saf mutluluklarla birlikte, hayal kırıklıkları da yerini almış olur baş köşede.
Saflığın ve güzelliğin girizgahıdır küçüklüğümüz. Zaman ilerledikçe yerini alır egolar, tabular, bencil ruhlar, kısacası tüm olumsuzluklar.
Çalıntı yaşamlar ve süslü kişiliklerin sesleri yankılanır çevremizde, sonrasında ise içimizde.
Alıntılar yaparız filozoflardan, hislerimizin tercümanı olsun diye. Bir şarkı çalar ruhumuz sözleri bize ait olmayan. Kaynaksız bilgileri savunuruz çoğu zaman. Tamamını değildir değerlendirmemiz, hoşlandığımız tek bir kelime vesilesi ile sahipleniriz o fikri ve yaşam nasıl da o yuvarlak şekline bürünür akabinde.
Kötü yoktur bu evrende! Kim doğmamış olmayı yeğlemezdi ki? Ya da kim istemezdi ki tekrar oyuncağı için ağlayan bir çocuk olmayı? İçim kötülükle, çalıntı hayallerle dolu diyemeyiz de, "çocuk olsaydım keşke" diyerek kapatırız saf isteklerle kötülükleri.
Yaşamın gizi o tertemiz küçüklükte kaldı, mutluluk ufacık yüreklerde.
Beklentisiz sevgilerde, umut dolu bakışlarda, hayatında tek kirli olan şeyin elindeki toz-toprak olan ellerde kaldı. Deli gibi yaşamak istediğimiz ama güçlükle hatırladığımız zamanlarda kaldı her şey.
Şimdi durdurun tüm zamanı, büyümesin çocuklar ve yok olsun tüm olumsuzluklar!
-Başka gezegenlerde de hayat var mı diye merak ederiz, sanki bu gezegende yaşamayı becerebilmişiz gibi.-
Aldous Huxley
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.