Yeşilçam klasiklerinin kendine özgü bir dünyası vardır. Kimbilir tutarsızlıklarla, manasızlıklarla bezeli filmlerdir belki de. Yine de insana iyimserlik telkin eden, izleyeni yaşama bağlayan hani günlük hayatın monoton ritminden alıp uzaklara götüren büyülü bir dünya sunmaz mı?

Şöyle, eski chevrolet marka bir taksiyi gözünüzün önünde canlandırsanıza, Tarabya ya da eski zamanların Tokatlıyan oteli önünde park etmiş o meşhur otomobil. Rahmetli Ayhan Işık o muhitte jön roller dairesinde kimleri tokatlamamıştır ki. Veya kartpostallık eski İstanbul görüntüleri ancak merhum şair Yahya Kemal’in şiirlerinde karşılığını bulacak o eski manzaraları canlandırmaz mı acep? Peki ya kalabalık kadrolu Ertem Eğilmez filmlerine ne demeli? Anlatılmaz yaşanır diyebileceğimiz Zeki Alasya, Metin Akpınar, Kemal Sunal, Adile Naşit, Münir Özkul, Halit Akçatepe, Şener Şen, Ayşen Gruda filmleri her daim kendisini izlettirir ve hiçbir dem ölmez değil mi?

Peki ya film melodilerine ne demeli? Bir bölümü yabancı müzisyenlerin imzasını taşıyan insanı ıssız koylara, dağların ötesine, masal diyarlarına götüren, bulutlara halı serdiren narin melodiler.

Bunlardan biride her dinlediğimde "Hayat Sevince Güzel" adlı eski bir Yeşilçam filmini hatırladığım müzikal eser; Pardonne-moi ce caprice d’enfant olmaktadır. Film, 1970’li yıllarda başrollerini Zeynep Değirmencioğlu, Semra Sar, Metin Serezli ve Münir Özkul gibi isimlerin paylaşması yanında, aynı adı taşıyan şarkısıyla da ün yapacaktır.

Polyanna uyarlaması bu filmde Zeynep Değirmencioğlu teyzesinin yanında kalan küçük kız çocuğu rolünü canlandırmaktadır. Kasabalıların çok sevdiği, her olayda iyimser karşılanacak bir yan bulan bu kız çocuğu günün birinde geçirdiği bir kaza sonucu yürüyemez hale gelir ve bütün iyimserliğini yitirir. Kendisini iyileştirebilecek tek kişi ise teyzesinin eski nişanlısından başkası değildir.

Nişanlısından ayrıldıktan sonra konağa yıllardır adım atmayan doktor, küçük kız için yeminini bozacaktır. Metin Serezli ya da filmdeki adıyla Doktor Ferit konağın önünde arabasından iner ve klasik çerçeveli gözlüklerinin ardından, yıllardır uğramadığı konağa öylesi bir bakış fırlatır ki. O an da tahmin edebileceğiniz üzere fon müziğidir, Pardonne- moi ce caprıce d’enfant.

İnsana iyimserlik telkin eden bu Fransızca parçayı Mireille Mathieu’dan zevkle dinliyebileceğiniz gibi enstrumantal bir yorum için de Paul Mauriat’a başvurabilirsiniz. İlave olarak parçanın ismini Pardöön moyse kapris döönfannn! Şeklinde telaffuz ederek Fransızcanızın ne kadar iyi olduğuna kendinizi bile inandırabilirsiniz.


L.T.