Değerli hocam,
Yazı o kadar gerçekçi ve o kadar akıcı olmuş ki bir çırpıda severek okudum. Evet malesef bu bilgisayar ve sosyal medya yüzünden son zamanlarda birçok yuvalar yıkılmakta. Duyarlı kaleminizle hissederek yazdığınız için tebrik ediyorum.
Sağlık ile esen kalınız.

Yorumları yazdığını okuyunca bazen yazdığım şiirlerin yorumları aklıma geldi.
Şiir yazıyorum o şiirdeki yazılanlara bana yorumluyorlar:
İnşallah kavuşursunuz,veya Allah sabırlar versin size (bana) gibi aklıma gelenler.
Olur böyle vakalar okuyucu yakalar...
Tebrik ederim saygılarımla.

Maupasant'ın Sicim adlı öyküsünü hatırladım usta...
Saygılarımla.

Ben de can' a ve diğer yorumculara katılıyorum. Sizi tanıyan herkes bilir zaten o karakterin siz olmadığını. Fakat biz yazabilen insanların en büyük korkusu yanlış anlaşılmak olduğu sürece kalemimiz hep korkak kalacak. Hepimiz yaşıyoruz bunu. En büyük eksiğimiz de bu zaten. Ben yeni yeni yenmeye çalışıyorum o korkuları. Biz yazdığımız her olayı yaşamıyoruz. Gözlemliyoruz. Yazar olmanın şartlarından biri budur. Görülmesi gerekeni görmek ve onu ifade etmek. Hayal gücünüz her zamanki gibi mükemmel ustam. Maalesef çok doğru hikayedekiler. Bilgisayar her yere, her bilgiye ulaştırıyor insanları ama bir o kadar da kayıplara sebep oluyor doğru kullanılmazsa. Özellikle biz bayanların çok dikkatli kullanması gereken bir nesne. Yoksa hikayedeki gibi mutsuzluğa yol açabilir. Yerinde uyarılar içeren bir paylaşımdı. Teşekkürler Kemal Bey. Saygılar efendim.

Nermin Kaçar tarafından 5/22/2015 10:07:33 PM zamanında düzenlenmiştir.

Abi sesli güldüm okurken, baksana ciddiye alanlar bile olmuş yazıyı, öyle sahici yazmışsınız. Biraz da ironi aradım yazının içinde, olmuyor mu böylesi oluyor. Her zaman şunu diyorum suçlu kendimizden başkası değildir. Kişi istemezse hiç bir irade onu zorlayamaz..

Hem niye açıklama yapıyorsunuz. Korktunuz mu :)))

Sevgili Hocam,
Ne güzel bir kurgu idi.
Okuyanlar belli ki, biraz hakikat ile karıştırmışlar.
Sizi zayıflamış olarak görmeyi çok isterdim.
Saygı ve sevgilerimle.

Kendi adıma şunu söylemek isterim ki,hayat hikayenizi bildiğim içim hikaye kelimesini kullandım. Lakin sizi hayal edenler,yazıyı okuyup yorum yazanları etkilememek adına, keşke böyle bir açıklamayı yapmasaydınız..



Yazının ortalarında sizden çıkan düşüncelerim, iki buçuk asır önce yaşayan ,onu anlatan yazıya başlık olan ''Sahtekarlığın ve şehvetin korkunç bileşimi''ni duygu anlamında edebiyata bir miras bırakan Casanova'yı hatırlattı...



O siz değildiniz elbette,lakin sizin küçük bir hikayeniz,onun büyük bir hayatını karşılayabildi bana göre...



Bu yazı bana her zaman Casanova'yı hatırlatacak !




Tekrar tebrik ediyorum Ustayı...

Kemal Abim yazınızı okurken kurgu olduğunu anlayıp müthiş keyif alarak ve tebessümle okudum hatta bazı bölümlerinde tebessüm’ün ötesinde çok güldüm kaleminize sağlık.

Bu güzel yazınızı okurken yazıda geçen hanım düşkünü adama benzer bir adamın fıkrası aklıma geldi. İzninizle onu paylaşmak isterim.

Kadınlara düşkün olmaktan ve zampara hayat yaşamaktan vicdan azabı duyan çapkın bir adam, kiliseye günah çıkarmaya gitmiş. Paravanın arkasın geçip papaza günahlarını anlatıp günah çıkarmak istemiş;

-Papaz efendi ben kadınlar çok düşkünüm ne zaman bir kadınla baş başa kalsam hemen onunla iş bitiriyorum bir keresinde komşumla asansörde karşılaşmıştık yalnız ve ikimizden başka kimse olmadığın fark ettiğimden asansörü durdurup hemen orada işlemi tamamlamıştık bu günah mıdır?

-Evet, oğlum çok günahtır ama üzülme tanrı seni affedecektir.

-Fakat papaz efendi bir keresinde de işyerinde çalışma arkadaşımla arşiv odasında dosyaları inceliyorduk bir anda odada ikimizden başka kimse olmadığın ve yalnız olduğumuzu fark edince onunla da işi pişirdik hatta bu yüzden eşinden bile ayrıldı. Buda çok günah mıdır?

-Oooo buda çok günahtır evladım umarım tanrı seni affeder.

-Yav papaz efendi bir seferinde de trenle yolculuk ediyordum yolculuk yapan bir bayanla kompartıman da sadece ikimiz vardık ve yalnız olduğumuzu fark edince trenin ilk tünele girmesiyle kadının işini bitirdim buda çok günahtır değil mi?

Diye sorunca papazdan hiç ses seda çıkmamış adam paravanın arkasından çıkıp paravanın diğer tarafına geçip bakmış papaz yerinde yok başlamış kilisenin içinde papazı aramaya, papaz efendi, papaz efendi, neredesin deyip seslenerek kiliseni içerisinde etrafa bakınırken papaz efendinin masanın altında büzülmüş vaziyette öylece durduğun görmüş. Papaz efendi ne yapıyorsun masanın altında? Diye sorunca papazda ürkek bir ses tonuyla

-Bir an kilisede ikimizden başka kimsenin olmadığın yalnız olduğumuzu fark ettim de.

Keyifli bir yazı okuttunuz bizlere çok teşekkür ederim.

Saygı sevgilerimle.

açıklamanızı okumasaydım hemen engelleyecektim faceden...

Eşsiz bir anlatım güne eşlik eden. Kıymetli kaleminizi kutluyorum hocam.
Ve değerli şahsınıza teşekkürlerimi sunmak istiyorum.
En derin saygılarımla tüm içtenliğimle...

Umarım kurgudur.
Yani, bir kısmı kurgudur en azından.
Zira,
ben hiç de öyle yazdığınız biri gibi hayal etmiyorum sizi.
Ya da,
sanal alemdeki insanları ikna etme konusunda bayağı ustalaşmışsınız.
Avatarınızdaki resminize bakıyorum da,
hiç öyle yaşlı ve kel bir yaşlı adam görünüşünde de değilsiniz.
Bence,
siz bu halinizi sevin.
Boyunuza göre, kilonuz da normaldir.
O yaşta, varsın az buçuk da göbek olsun yahu.
O da işin güzelliği.

Hani bir fıkra vardır ya " Hırsızın hiç mi günah yok" diye biter.
Bu garibimin ne günahı var usta?
Bize bir"tık" kadar yakın. Bize bir" tık" kadar uzak...
Her zaman ki gibi güzel bir bir anlatımdı.

NOT: e.mustafa kaya nın MATEMATİK yazısına yaptığım yorumu okuyun isterseniz...

Selamlarımla...

Kültürümüz bir parçasıdır suçu dışarıda aramak. Bireysel olarak bahanemiz hazırdır:

- Mutluluğumuzu kıskandılar
- İş yerinde beni çekemediler
- Önüme taş koydular

Hep birileri vardır bahtımıza engel olan ve biz asla suçlu değilizdir.

Toplumsal olarak da farklı değiliz:

- Dış mihrakların yarattığı terör ortamı...
- Türkiye'nin potansiyelinden korkanlar...
- Birilerinin kuklası Gezi'ciler...

Bu açıdan son derece gerçekçi bir yaklaşımınız var:

"İlk işim, yuvamın yıkılmasına sebep olan bilgisayarımı çöpe atmak oldu."

Ya evet, bilgisayar seni zorladı git chat chut yap diye...

Eğer 'ilk' işiniz bilgisayarı çöpe atmak ise, sonraki işler için yeni hikayelere ihtiyacımız var demektir.

Saygılarımla.

Vuhhhh !!!

Aykırı sorular programından kaçarken ,aykırı hayatların içinde buldum kendimi... Bencillik mi , özgürlük mü? Adını koymak için nasıl bir yol izlenmeli bilmiyorum... Fakat hayatın içini bu kadar hızlı doldurmak ve boşaltmak iyi bir akıl sahibi olmayı gerektiriyor.



Merak ediyorum ,son evliliğinizden bir çocuk olmasaydı, acaba kaçıncı evliliğin hikayesini okuyacaktık ? Böyle bir hayat hikayesini okuyan kişi kendine ilk soracağı soru ne olmalı ? Tanrım bir erkeği kadın için mi .yoksa bir kadını bir erkek için mi yarattın? Bence hiç'biri... Sanırım yaratılanlar bu cümbüş hayatı kendilerine göre cennet ya da cehennem olarak yaşıyor...


Siz kendinizi nerede görüyorsunuz bilmiyorum ,lakin ben şuanda tam ortada olduğunuzu hissediyorum. Bir adım sağa bir adım sola...

''Ortada durma yandan geç''


Peki ya bütün bu uğraşınız sonucunda görünümünüz kırklı yaşlara inerse ? Bence eyvahh !


sanırım yeni yeni hikayeler okumaya devam edeceğiz...




Mükemmel bir anlatım,bir hayat hikayesi bu kadar akıcı ve çekici bir dille anlatılabilir...Ustalık böyle bir şey işte...!




saygılar,sevgiler Usta kaleme...