Gece yazıları ( Meçhul sevgiliye )-11 Gece
Mektup/Roman


Yine sakin, yine sessiz bir gece başladı. Aynı benim gibi yorgun ve yılgın. Bugün Meçhul sevgilimle hiç konuşmadık gibi. Küslüğü ne zaman geçer hiç belli değil. Bu sabah mesaj çektim cevap bile vermedi. En büyük korkum bir daha geri dönmemesi. Bu korkum rüyalarıma giriyor ve ben karabasanların içinde kaybolup gidiyorum.
Evimden şen gülüşleri beni mutlu eden yumuşak sesi kendi gibi- yavaş, yavaş çekilip yok olmaya başladı. Ben de sensizliğimle baş başa kalıyorum.
Sensiz olmak zor be Meçhul sevgilim zor. İşin daha da vahim yanı ise artık ne zaman geleceksin diye bile soramıyorum. Belki de bundan sonra hiç gelmeyebilirsin.
Yine hayalleri ve korkuları olan Tuğrul olmaya başladım. Bundan çıkardığım ders ise, insan ne yaparsa kendine yaparmış. Sonucu ise eninde sonunda karşına çıkar. Aslına bakarsan bunları da boşuna yazıyorum. Meçhul sevgilim artık zaten büyük bir ihtimalle bu yazıları da okumayacak. Onun yerinde ben olsaydım belki de okumayabilirdim. Kim bilir?
Benim aşkım, benim umudum, benim hayallerim, benim kadınım olmuştun
Ama ya şimdi?
Cevabı muallâkta olan bir soru
Ne umut kaldı, ne hayal kaldı, ne de kadınım kaldı.
Meçhul sevgiliye

27.03.2015/Cuma
Saat;21/45