Benim yaşadığım şehirde duran adamlar var. Cadde başlarında, sokaklarda, okul önleride... Peki niçin duruyor bu adamlar amaçsızca ve başı boş ?

İnsan kendisini toplumun bi parçası olarak hissetmek ve hissetirmek ister. Ama bunu nasıl yapacağını bilemez birçoğu. Ve işte bu anda duran adamlar girer devreye. Şimdi tanıyalım bizden uzak bu varlıklar kimler...

Ben erzurmluyum bizim buralarda çaykara gençlik, hışto vb. terimlerle nitelendirilen daha önce söylediğim gibi sokak cadde ve okul önlerinin demir başları (!) olan bu insanların arasına girdim ben. Birinin annesi küçük yaşta ölmüş biri aynı küçük yaşta ailesini kaybetmiş biri okumadığı için evden kovulmuş ve dah neler neler. Onların sessiz çığlıkları o kadar şiddetlidir ki aslında sağır etmiştir çevresindeki bütün insanları. Herbiri duyulmaz olmuştur artık zanlımca. Peki siz kendinize hiç sordunuz mu bu adamlar kimlerdir neden böyle amaçsız, nedensiz, biçare yaşarlar ? İnsanlığın doğası gereği her insan fark edilmek ister, ilgi ve şefkat ister. Ve ellerinden başka birşey gelmez birisine şu soruyu yöneltmiştim :
’’ Neyi bekliyorsunuz siz böyle? ’’ verilen cevaba bakın
’’ÖLÜMÜ’’ bunu söleyen daha 18 yaşındaki bir gençti nekadar
içler acısı değilmi ve devam etti ’’ biz burda ölüle yaşam arasındaki her şeyi bekliyoruz sadece yşamak için yaşayıp her gece isyan edip kendimizi içkiye tinere teslim ediyoruz’’ söylenecek okadar çok şey varki ama inanın insanlıkla alakası yok.

Bunlar bizim gençliğimiz sahip çıkamadığız geçlik karanlıklara gömülmüş birbirinden zeki ama körermeye mahkum kılınmış gençlik... Ve bu onların isteği değil onlarda her insan gibi ben burdayım demek istiyorlar...