Bugün de diğer günlerde olduğu gibi içini kemiren monotonlukla karşı karşıya olacağını bildiği bir duyguyla uyandı. Sabah çapaklı gözlerini açamamanın verdiği sinirle lavaboya girdi.
-her şey o kadar az ve gereksizdi ki-
Musluğu sonuna kadar açtı. Taşarcasına ellerine ve oradan da lavabonun sarımsı beyaz mermerine dağılıyordu. Suyu, sertçe ve derisini parçalamak istercesine çalıyordu yüzüne.Yüzünü kuruladı. Yıpranmış havluyu hızla yerine astı. Mutfağa girip etrafa isteksiz bir bakış fırlattı. Mutfaktan çıkıp holü yavaş adımlarla geçti. Oturma odasına girdi. Yine her zamanki gibi ağır, boğucu bir koku yayılmıştı odaya.Hemen hücre pencerelerini andıran pencereleri açtı. Hava karamsardı. Bulutlar ağlayacak gibi bakıyordu yeryüzüne. Ve yine bulutlar toprağa salacakları suyu akşamla sözleşmişçesine saklıyor gibiydiler. O, kasvetli olacağı önceden kestirilebilecek günün hepsini evin son girdiği bölümünde, oturma odasında , oturup manasızca dışarıyı seyrederek geçirdi.
Her bakış, her susuş anlamlı olmakla yükümlü değildi çünki.

11.10.2012