Öğrenci elinde kağıt, üzerini resimle çizmişti.
Çocuk: " Resmim olmuş mu öğretmenim" dedi.
Öğrencilerin öteden beri sordukları bu soruyu bekliyordum açıkçası.
Ne denir bu soruya?
Soru yanlış soruydu besbelli.
Ve soru eski eğitim anlayış zihniyetini taşıyordu.
Resim olmuş mu?
Resim olmamış mı?
Eleştirel düşünceyi hiç ihtiva etmeyen anlayış kılıklı soruydu soru.
Bu akıma yapılandırmacı eğitim tamamen karşıydı.
Ben John Dewey anlayışı ve eleştirel düşünmek taraftarıydım.
Modern eğitim taraftarı olmak onu içselleştirmek kolay süreç olmadı eğitim yaşamımızda.
Bu akıma Kuzey Amerikan tarzı deniyormuş.
Kitaplar temin etmek, almak, bulmak ve okumaya zaman sağlayabilmek gerçekten zordu.
"Atını nallayacaksın... ve Modern Eğitim’i araştırma peşine düşüceksiniz."
Öne doğru eğildim.
Gözlüğümü taktım.
Kağıt üzerinde karakalem inek figürü çizilmişti. İneğin ön iki ayağı yoktu.
Resmi getiren çocuk küçük bir ressamdı. Çok genç ressam; olmuş mu resmim demişti.
Sual yöneltmişti. Çocuk olmaklan o da duygu dünyası sahibi değil miydi?
Küçük sanatçıydı! Sorduğu soruyu savsaydım suali bir ömür boyunca, çok sonraları, fakat mutlaka olumsuz etkisiyle hatırlardı.
Yanlış davranmanın etkili olumsuzluğu, davranış üğrenen öğrencinin eğitiminde bir olumsuz kazanıma tekabül edecekti.
John Dewey olsa n’apardı?
Herhalde kendi anlayış gereği şöyle deme durumunda kalırdı:
" Resmin olmuş genç ressam, hem de çok güzel olmuş."
Afacan çocuğun biri laf atsa:
" İneğin ön iki ayağı yok; bu nedenle inek resmi olmamıştır."
Şöyle demesi lüzum ederdi John Dewey’nin:
" İneğin ön iki ayağı yok. Bunu görüyorum ve bilerek diyorum ki; inek resmi olmuş.
Fakat şu atlanmasın: inek resmidir konumuz. REAL bir inekten söz etmiyoruz."
Keşke John Dewey şunu ilave etseydi.
" İnek resmin olmamış!"
Öyle dedi ya öğrencinin arkadaşları. John Dewey olmamış diyenleri sevindirdikten sonra:
" İlk defa ön ayaksız inek resmini sen çizdin. Bu sayede resmin nitelik kazanıyor ve keşfetme başarısı senin oluyor."
Çocuklardan birisi mesala Ahmet diyelim, dese ki;
" Daha önce böyle bir resim görmüştüm!"
Bu husus öğrencinin birinciliğini sonaerdirirdi. Böyle bir resmin olduğunu ise ortaya çıkartırdı.
Öğrenci ÖN AYAKSIZ İNEK resmini ilk defa tasarlamıştı. Bu teyit edilmezse, öğrenci resminde; ÖN AYAKSIZ İNEK resmini ilk tasarımından sonra gelen tasarımı gerçekleştirmiş olurdu.
İkinci çizen olurdu!
Yeni bir ön ayaksız inek çizmişti öğrenci.
İki halde: öğrenci ya ilk tasarımı gerçekleştirmiştir, ya da dünya da " ön ayaksız inek " resmini çizen ikinci kişidir.
Bu ilk çizmek öğrenciyi dünya da avangard ressam yapmış olurdu.
Veya bu keşfi yeni yorumla yapıyordu.
Öğrenci inovasyon’u bilmiş ve uygulamıştı öyleyse, buluş yapamamıştı.
Yaptığı şeyin ne değerde olduğunu bilmiyorsa öğrenci, öğretmen öğrenciyi uyandırmalıydı; resmin buluşsa buluş, yenileştirmeyse yenileştirme olduğunu söylemeliydi.

Öğretmen öğrenciye konu hakkında bilgi vermeliydi.
Öğrenci farkına vararak farketmeli, yeni eserlere yönelmelidir.
Küçük ressam güzel çizmişti: ÖN AYAKLARI OLMAYAN İNEK resmini!
Küçük ressam birgün büyük ressam olmalıydı!