Evet yalnızım. Çok yalnızım.
Yapayalnızım...


Duvarlar da anlamıyor beni bazen.
Bazen yaslandığım duvarlar, üzeri üzerime yıkılıyor.
Yıkılıyorum tek başıma. Tek başıma yaşıyorum.
Tek başıma acılar yudumluyorum.
Tek başıma yürüyorum sokaklarda.
Tek başıma omuzluyorum hayatı...


Kimse yok yanımda. Kimsem yok. Bakışlarım sabit.
Dudaklarım kupkuru. İçim yangın yeri. Yağmuru unuttum.
Gözlerini özlüyorum her an. Gözlerini arıyorum her yerde.
Gözlerine ihtiyacım var. Gözlerinle ancak kendime gelebilirim.
Gözlerinle küllerimden yeniden doğabilirim Sevgilim...


Anla, sensizlik acıtıyor. Acı veriyor organlarıma.
Beni şiirsiz, beni edebiyatsız, beni soluksuz bırakıyor.
Yaralıyor beni, KOCAMAN sensizlik...


Ve kendimi durmaksızın, kendimi engellemeksizin; ha bire sana dalıyorum.
Ama bulamıyorum seni. Ama yoksun. Ama kayıpsın.
Ama sırsın. Ama eksiksin baş ucumda. Ama kokun yok.
Ama hiçlerdesin bana dair.
Ama hüznümle, fakat dalgınlığımla ve ancak yalnızlığımla kalıyorum.
Acılar içinde kalakalıyorum.
Mutsuzum. Çok umutsuzum. Gecelerim hecesiz.
Gündüzlerim gecesiz. Yirmi dört saatim sensiz.
Sensiz seneler deviriyorum. Sensiz annemi unutuyorum.
Sensiz çocukluğumu unutuyorum. Unutuyorum her duyguyu, herkesi sensiz...


Ve ben sensizim. Sensiz olmak zor. Dayanılmaz bir hal.
Halsizim sen karşımda olmayınca.
Sen saçlarıma dokunmayınca kimliksizim.
Aşksızım. Sevdasızım, ellerin avuçlarımda değilken...


Sen yanımda değilken, öylesi biriyim.
Öylesine nefes alıp veren bir şahısım. Öznesiz ve yüklemsizi(m).
Sensizim. Ah çok sensizim bu aralar. Çoook...



MESELCİ
080920130332, Qoser