Uyan artık uykudan uyan
Uyan esirler dünyası
Zulme karşı hıncımız volkan
Bu ölüm dirim kavgası
Yıkalım bu köhne düzeni
Bir başka alem isteriz
Bizi hiçe sayanlar bilsin
Bundan sonra herşey biziz
Bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık
Enternasyonalle kurtulur insanlık

Tanrı, paşa, bey, ağa, sultan
Nasıl bizleri kurtarır
Bizi kurtaracak olan
Kendi kollarımızdır
Yükselt kurtuluş bayrağını
Zulmü rüzgarlara savur
Körükle devrim ocağını
Tavı gelen demire vur
Bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık
Enternasyonalle kurtulur insanlık

Hem fabrikalar, hem de toprak
Herşey emekçinin malı
Tufeyliye tanımayız hak
Dünya emeğin olmalı
Cellatların döktükleri kan
Kendilerini boğacak
Bu kan denizinin ufkundan
Kızıl bir güneş doğacak
Bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık
Enternasyonalle kurtulur insanlık

Ünlü ’ Enternasyonal ’ marşının şiirini Eugene Pottier yazdı. Pottier, bir işçiydi. Ve bu şiiri yine bir işçi olan Pierre De Geyten besteledi.

Bu ezgi bütün Avrupa dillerine çevrilmiştir. Hem sadece Avrupa dillerine değil, bulunduğu ülke neresi olursa olsun, yazgı nereye sürüklerse sürüklesin, ülkelerden uzaklarda dilini bilmediği bir yerde ne kadar yabancılık duyarsa duysun, bilinçli bir işçi ünlü Enternasyonal ezgisiyle bir çok arkadaş, bir çok dost edinebilir.

Bütün ülkelerin işçileri , mücadelelerinin öncüsü olan işçi-şairinezgisini tekrar ele almışlar ve bu ezgiyi işçi sınıfının bütün dünyada söylenen türküsü haline getirmişlerdir.

Bugün bütün ülkelerin işçileri Eugene Pottier’i saygıyla anıyorlar. Şairin tek kızı yaşarken babası gibi hep yoksulluk çekti ve yoksulluk içinde öldü. Eugene Pottier 1816’da Paris’te doğdu. Pottier yaşasın özgürlük adlı türküsünü 14 yaşındayken yazdı. 1848’de işçilerin burjuvaziye karşı giriştikleri mücadelede barikatlar üzerinde dövüştü.

Pottier, yoksul bir ailenin çocuğuydu ve tüm yaşamı boyunca ekmeğini önce ambalaj işçiliği, sonra da kumaş baskıcılığı yaparak kazanan yoksul bir insan, bir proleter olarak kaldı.

1840’tan itibaren Fransa’nın bütün önemli olaylarına karşı kavga türküleriyle tepki gösterdi. Geride kalanları bu ezgilerle uyardı, işçileri birleşmeye bu türkülerle çağırdı. Burjuvaziyi ve ülkenin burjuva hükümetlerini kınadı.

Pottier 1871’de Büyük Paris Komünü’ne milletvekili seçildi. 3600 seçmenin 3352’sinin oyunu aldı. Şair, işçi sınıfının bu ilk hükümeti olan Komün’ün tüm çalışmalarına katıldı.

Komünün çöküşü üzerine Pottier, önce İngiltere’ye sonra da Amerika’ya sığınmak zorunda kaldı. Ünlü Enternasyonal ezgisini 1871 Haziran’ında, diğer bir deyimleo kanlı Mayıs bozgunundan hemen sonra yazmıştır.

Pottier 1876’da sürgündeyken, ’ Amerikan işçilerinden Fransız işçilerine ’ adlı bir şiir yazdı. Burada, işçilerin kapitalizmin boyunduruğu altında yaşamalarını, yolsulluklarını, kürek mahkumlarınkini andıran çalışmalarını, sömürülmelerini, davalarının yakında zafere ulaşacağına dair duydukları kesin güvenci yansıttı.

Pottier Komünden ancak dokuz yıl sonra Fransa’ya döndü ve hemen İşçi Partisi’ne girdi. İlk şiir kitabı 1884’te çıktı. 1887’de çıkan ikinci kitabı Devrimci Türküler adını taşıyordu.

İşçi şairin diğer ezgileri ölümünden sonra yayınlandı.

8 Kasım 1887 günü, Parisli işçiler Pottier’in cenazesini, kurşuna dizilen Komün’cülerin gömüldüğü Pere-Lochaise mezarlığına götürdüler. Polis bir takım karışıklıkların çıkmasına yol açtı ve işçilerin taşıdığı kızıl bayrağı zorbalıkla aldı. Cenaze alayına büyük bir kalabalık katılmıştı. Her yandan ’Yaşa Pottier!’ çığlıkları yükseliyordu.

Pottier yoksulluk içinde öldü. Ancak arkasında gerçekten ölümsüz bir anıt bıraktı. O işçi sınıfının davasını türkülerle yayanların en büyüklerinden biri oldu. İlk türküsünü bestelediğinde sosyalist işçiler en fazla on-on beş kadardılar. Bugün ise on milyonlarca proleter’in tarihsel ezgisini ağızlarından düşürmüyorlar.