isyanlarla geçmiş yaşamların yenik düşmüş yetim bir kahramanın haykırışı gibi haykırıyorum sizlere. bilirim kulak tıkayanlar olacaktır. belkide deli diyenler veya sarhoş diyenler olacak. yine de haykırış bulacak sizi. bu haykırış aslında okunmamış, görmezden gelmişlerin son bir umutla haykırışıdır.

isyan dolu yaşamların bir bütün olarak ödenen bedellerin sonucudur belkide.
belkide her şeyin sonlandığı dünyada son bir umudun ölümü...

bilmiyorum.

ama bu haykırışın gerekliliğini biliyorum. hemde size, uzun yıllarımı geçirdiğim hücremden bir sitemle haykırıyorum.

nasıl kıydınız?
hiç utanmadan, usanmadan nasıl kıydınız?
nasıl kıydınız bana, nasıl kıydınız kendinize ve nasıl kıydınız bize

cevabınız var mı?
nasıl kıydınız vatana?

susmayın,
her gün sizin için ölüp ölüp dirilenleri hiç mi düşünmediniz.

siz şarabınızı içerken ve satarken vatanı
sokaklarda ölen gençleri hiç mi düşünmediniz.

düşünmediniz tabi. benim ki
yaşlanmış zihnimin öfkesidir.
yıkılmış bedenimin son hamlesidir.
ve kaçış planlarıyla ölüme giden yolcunun son sözüdür size.

yazıklar olsun.