Ezberindeyken yalnızlığın gönül gönüle merdiven, nereye varacak bu sonsuz sevda.

Vuslatı kefenlemişken acımasız zamanla, nasıl bir kandırmacadır bizi oyalayan. Göğsümüzü tekmeleyen sabır! Nar çatlağında ağlayan susuz ve suçsuz aşkımız.

Ey sabrına hayran olduğum, darında yaralı ceylan merhametinden medet umar.

Uzak bir esintiyken zihnimin kıvrımlarında varlığın, nefesime değiyor sevdan.

O kadar çaresiz ki avuçlarım boşluğu avuçlamaktan.

Nafile uyku!

Kirpiklerimin kavuşmadığı geceler kadar uzun bekleyişlerdeyim.

Derin nefesler sakinleştirmiyor artık sensizliğimi. Uçsuz bucaksız bu çölü arşınlarken serap da değmez çatlamış hasretime. Hangi umutsuzluk bu kadar yol alır ki bilinmezlikte. Kendini zamanın insafına bırakmış her kul gibi acizim aşkın avuçlarında.


Ey mahşeri yalnızlık, uykuyu bulduğumda kolların yorulacak.




Sude nur haylazca