Trafik Resim Yarışması
Yarışma konusu ve şartlarını saydım, döktüm. Öğrenciler yarışmanın bütünselliğine dair ne lazımsa sordular. Sistem Mühendisliğini biliyormuşlar sanırsın ve o tip sorular sordular. Sormaları hoşuma gitti de.
Çocuğun keşf ve derinliğe akıcı sorularını engellemek eğitim sanatçısının tavrı olmamalıdır.
Yarışmağa, resim yapmağa, bütün sınıf başlamıştı.
İşlenmelerinde sorun yoktu. Güzel mi? Olmuş mu? Gibi sorular soruyordular evvelce. Şimdiyse bu davranışları sönmüştü.
Ben, ısrarla ve daimatla ve de defaten: biz resim çizmiyoruz. Biz resim yapıyoruz. Çocuğuz, öğrenenciyiz; olmuş, bitmiş resim çizmek resim sanatçılarına mahsusen birşeydir.
Biz öğrenciler resim yapıyoruz, bizim resimlerimizde aranır şey: işlenmek, boyamak şekiller çekmek ve ürün üretmek olmalıdır.
Ürün temelinde ki birşeydeyse güzel ve güzelliğin kriterleri aranmamalıdır.
Ya ne aranılır ise aranılmalıdır? İşlenilmişlik ve ürünün peydah kılınması.
John Dewey ve şürekası: ürün pratiğinde pragmatizmin keşfeylemeciliğini çocuk psikoloji için demokratik ve yüreklendiricilikle taçlandırılmasını önser ve önemserdi.
Çocukların resim çalışmaları, çocukca ve oyun oynar gibi oyun bilmelidir: Sanat Eğitimcileri.
Sanat Eğitimciliği batı’da çok müşkülatlı meslek addedilir. Sanat Eğitimcileri çeşitli derece formasyonlara haiz olduktan sonra selahiyet alabilirler.
Sanat Eğitimciliği şöyle dursun, esas mevzuumuza gelmek istiyorum.
Sınıfta öğrencilerin resimlerini "trafik canavarı" konusuyla çalışacaklarını işin gerçeği öyle sandım. Bu sınıftan önceki sınıf; Trafik Canavarı olarak anlamışlar ve çalışmışlardı.
Ama bu trafik yarışmalarını yıllar var ki ben serbest bırakmama karşın öğrenciler konu çoğunluğu içine girerek çalışmazlar tek bir konu olarak anlar ve TRAFİK CANAVARI nı çizer boyarlar.
Neden ve nasıllar yazımızın eksenini değiştebilir, bu yüzden eksenimizden ayrılmaksızın, bu sınıfta, ve şimdi olup- bitenleri paylaşacağım ki, maksattan kastımda zaten buydu.
Sınıfta... demincek girdiğim sınıfta olanlar olmadı.
Burada herkes TRAFİK CANAVARI konulu resim çizmedi.
Konuları, bambaşka konularla TRAFİK konusunu işlemekteydiler. Tekrar sıra aralarında dolaştım.
Trafiğe olumlu yönden bakan yaklaşımla çizim yapıyorlardı.
Trafiği yücelten çizim, kompozisyonlarda vardı. Açıklamakla yolların, ulaşımın şanına yaraşır çizimlerdi.
Tanrım bu çocuklara sadece bir açıklama yaptım. İspanyada bir öğrenci çizse, dedim. Düğün Alayı ile trafiğin nimetlerde içerdiğini zikreder, dedim.
Sadece bu, bu kadarcık....
Ağzımdan kapmışlar meğer ve...
Ambulansla trafiğin insan yararına acillikle sirenler çalması bundanmış....
Trafik olmasaymış sevenler nasıl kavuşurmuş, bayramlarda nasıl büyüklerimizin ellerini öpermişiz...
Trafik vasıta demekmiş, vesayit demekmiş...
Trafik ermek, gitmek vasıl olmakmışta.
Bir konuya farklı açılardanda bakılırmış.
İyimserlik insanca ve ahenkli yaklaşımmışta.
Trafik salt kara haber getirenlik değil ya, onu anlatıverdiler, çizdiler...
Şimdi; Türkiye’ye gelmiş ve Türkiye öğrencilerine dair raporlar tanzim etmiş büyük eğitimci John Dewey emellerine mail olmuş bahtiyardır inşallah.
Büyük Eğitimcilerden Tanrı razı olsun...


29-04-2013-ardahan