O,öylə bir insandı ki...
Yaşamı boyu hayati sorunlarının
nədəni güruru oldu.
Dili doğrunu söyləməkdən
usanmadı,vücudu saflığın
əzəmətinə,ruhu paklğın
rəhmətinə şəhadət etməkdən
yorulmadı...əsla.

O,öylə bir insandı ki...
Təxminlərdə yanıldığı şeylərin
həqiqət olmadığına şaşırmadı.
Şaşırdğı şeylərin ağlının
bəsirətinə qüsurlarının
yazdığına,ağlında olan qüsurların
zatından doğduğuna inanamadı.

O,öylə bir insandı ki...
Dürüst,haklı olanların
tənələrindən korkmadı.
Ədalətin,rəhmin ittihamlarından
çəkinmədi,həqiqətin,doğrululuğun
acılarını dadmaqdan naşükür
olmadı.
Yaramaz çocukluğunun
xoxanlarından korkmadı,bu əcaib
yaratığın anasının dodaq
pıçıltılarından qeyri bir şey
olmadığını anladı və...korkmadı.

O,öylə bir insandı ki...
Ürəkdə olmayan mərhəmətin
riyaya dönüşdüyü baxışlara,sahta
təbəssümlərin konduğu arsız
sıfatlara bakmakdan korkdu.
Sevginin becərəmədiyi nəvazişin
nifrətin nəfəs verdiyi işgəncələrə
nasıl satıldığını görməkdən
korkdu.
Anlamadığı şey mələk sıfatlı
şeytanın hakim dudaklarındakı
haykırtıları oldu.Ədalətin boynuna
ip salan hakimlərin
rahathanalarda bırakdığı qanun
kitablarının dəyərini anlamadı...və
korkdu.
Suçlu olduğundan dolayı
yox,suçsuz olduğunu isbat
edəbilməyəcəyindən dolayı
korkdu.

O,öylə bir insandı ki...
Hayatını ləyaqətlə
yaşadı,əməllərinin ona
şərəf,ölümünün isə şöhrət
gətirəcəyinə...inanaraq yaşadı.