Dünyada her şey değişkendir. Dağlar, ormanlar, ağaçlar ve hat da akan sular bile..Nefes alan her canlı bir öncekini özlese de doğa her bahar kendini yeniler. En sert mermer taşı bile zamanla evrim geçirir ve dokusu değişir. Değişmeyen iki şey vardır; Güneş ve ondan ilham alan insana özgü duygular.

Amerika’nın her hangi bir şehrinde yaralı bir köpeğe üzülen bir çocukla Anadolu da ki bir çocuk arasında hiç bir fark yoktur. Her ikisi de bir noktada birleşir; acıma da..Her iki çocukta o yaralı köpek için göz yaşı döker. Her ikisi de onun yaralarını sarmak ister. İşte onun adı duygudur. Dünyanın neresinde olursanız olun duygular asla değişmez. Her çocuk kalbini ısıtacak bir yuva ister. Önce küçük şeylerden mutlu olur. Sonra kalbini devamlı ısıtacak sevgiye sarılır. Fakat geçici eller onu hayal kırıklığına uğratsa bile , yapa yalnız kalsa bile ona dokunan gerçek sıcaklığın farkına vardığında gözlerinin içi ışır.. O duygunun adı sevgidir. Sevgi ve Güneş iki ayrılmaz parça..Biri olmadığında diğeri öksüz kalır. Biri olmadığında diğeri boyun büküp solar..Kainat ışıksız kalır


Güneşsiz ya da sevgisiz bir dünyayı düşünmek dahi istemem.
Kalbinizde ışıyan şafaklara sarılın.ve ona her sabah usanmadan bıkmadan şöyle deyin;
"Can ciğerim hoşgeldin!"