Ben yalnızlığa şarkılar söylerim. Gözlemlerim hayatı. Uyanırım güneşten önce. Önümden geçen telaşlı insanları bir bir izlerim. Kedilere hak verir, kaldırımların kaldırılması konulu mitinglere katılırım. Çöpçülere saygı duyarım, pisliklerimizi günbe gün temizledikleri için. Çocukların oyunlarına karışmam, sabahtan akşama dek oyun oynamak onların en doğal hakkı. Bu hakkı onların körpecik ellerinden almam söz konusu olamaz...


Ben sadece kendimi düşünmem, sadece kendimi ön plana atmam. Sadece ben demem, ben konuşmam. Birlikteliğe önem veririm. Beraberlikte mutlu olmayı tercih ederim.’Ben haklıyım’da ısrar etmem. Başkalardır, benden ayrı insanlardır kafamı kurcalayan...


Yardımsever yanımı sergilemekten çekinmem. Verdiklerimden karşılık beklemem. Yaptıklarımdan ikide bir her yerde bahsetmem. Başarılarımla övünmem. Zekamla karşımdakini rencide etmem. Beğeni(lmek) derdinde olmam. Alkışlardan uzak dururum. Pohpohlanmayı yasaklarım bünyeme.

Cebime insanlığı koyar, öylece yolculuklara çıkarım. Gittiğim memleketi kirletmem, vardığım dağı yeşilliğinden etmem. Dertleştiğim kişiyle ahbap olmam. İyi dinleyici olurum. Fikir satma arzusunda olmam. Gezerim tozarım ama bozmam tabiatı. Palamut ağaçlara selam verir, renk renk taşlara eyvallah derim...