KARAHİSAR KALESİ YIKILDI GELDİ…

Afyonkarahisar.

Öğretmenlik hayatımın üçüncü görev yeri.

1996 Şubat ayında gelmiştim Sandıklı’ya 2004 Yılına kadar tam sekiz senem Afyon topraklarında geçti. O bakımdan bu gün Afyonkarahisar’da cephanelik patlaması haberini duyduğumda şok oldum adeta.

Yok be yahu..Hiç olmazsa bu sefer dürüst olayım. Şok olmadım..Hatta hiç bir bok olmadım.

Olay bir görev yerim olan Afyon’da cereyan ettiği için merak ettim biraz hepsi o…’’Ah..Ah..Yazık ‘’ dedim haberleri seyrederken ve de bir taraftan akşam için yaptığım kuru fasulye ve pilavı yerken. Hatta oğluma kızdım ‘’ lan oğlum adam sofraya bir su koyar, buz dolabından biraz turşu getirir..Her bi haltı ben mi yapacam’’ diye …Sonra yine oğluma seslendim ‘’ Bak bakalım tanıdık kimse var mı ağlayanlar arasında..Ne de olsa sekiz senemiz geçti o topraklarda’’

Ağlayanlar, sızlayanlar içinde tanıdık kimse göremedim.

Sonra yine merak ettim patlama neden olmuş diye…Genel Kurmay ayrı bir açıklama yaptı, Bakanın biri ayrı öteki ayrı açıklama…’’ İyi ya… Terörist saldırı değilmiş..O zaman o kadar da önemli değil ‘’ dedim. Oğlum ‘’ Bir cephanelik sayımında en fazla 5 kişi olur 25 askerin gecenin o saatinde sayımda ne işi varmış ?‘’ deyince iyice tepemin tası attı. Kızdım baya…Kime olduğunu bilmeden birilerine küfürler salladım biraz…Ohhh..Kutsal vazifem tamamlanmış oldu böylece.

Şimdi artık bu çok üzüntülü halimi paylaşmadaydı sıra…Vakit de baya geç oldu ama yine de bir şeyler yazalım ki millet bizi hep kakara kikiri şeyler yazan bir vurdumduymaz sanmasın di mi?

Başladım yazmaya…Ama klavye isyanlarda…’’ Ben ne yazdırıyorum o namussuz ne yazıyor…Amacı beni ele güne rezil etmek..Suratımdaki maskeyi indirmek…Diyor ki namussuz: ‘’ Karın ile boşandığında sabahlara kadar gözüne uyku girmemişti üzüntüden. Ağlayıp sızlamıştın beş sene önce tam da bu günlerde…Şimdi ise bir an önce benden kurtulup yatmaya bakıyorsun’’ ‘’ Yok ya..Ondan değil, gerçekten çok üzgünüm ..Uyuyayım da unutayım bari diye yatacağım.’’ dedim ;yemedi namussuz…O da haklı..O kadar uzun zamandır benimle birlikte ki. Artık ciğerimi okuyor. Biliyor gözlerimin küçüldüğünü..Başımın öne öne düştüğünü. Bana ‘’ kalk haydi, kalk da yat yarın daha bir sürü komedi yazacaksın..Kalk da dinlen, çok önemli ve kutsal bir görevin var ‘’ diyor.

Tamam ya tamammmm…Bırakmadın şurada üzüntülerimi dile getireyim. Neyse...Ben yatayım artık.

Çok üzgünüm çok..İyi geceler hepinize…Siz de fazla oyalanmayın..Ne kadar üzgün olduğunuzu belirten bir şeyler yazdıktan sonra yatın uyuyun…Yarından sonra kakara kikiriye devam edeceğiz daha…

Yatmadan önce ne diyecektim? Hah..Hatırladım. ‘’ Şehitler ölmez , Vatan Bölünmez ‘’

Yok olmadı…Bu sefer terör yüzünden şehit olmadılar…Tamam hatırladım ‘’ Şehitlerimize rahmet, kederli ailelerine baş sağlığı diliyorum ‘’..Bakın bunu ihmal etmeyin… Hoş ihmal edeceğinizi sanmıyorum çünkü otomatiğe bağladık artık ama yine de hatırlatayım dedim.

Neyse…Ben uyuyacam artık…Herkese ruhsuz geceler…

O türküyü de kim çalıyor gece gece?


Karahisar kalesi yıkılır gelir
Kakülü boynuna dökülür gelir.
Yayladan gel allı gelin yayladan
Kesme ümidini kadir Mevla’dan.
Ver elini karlı dağlar aşalım ,bayramlaşalım


Ben bir koyun olsam sen de bir kuzu
Meleye meleye getirek yazı.
Yayladan gel allı gelin yayladan
Kesme ümidini kadir Mevla’dan.
Ver elini karlı dağlar aşalım ,bayramlaşalım.

Bayramlaşamayacağız be Mehmedim...Bayramlaşamayacağız...Bir kara bulut çöktü ki üzerimize ne sen sor ne ben söyleyim.